Yousuf Zahir (30) wil in Nederland graag op hbo-niveau aan de slag als hovenier. Het wachten is nog op de vertaling van zijn Afghaanse diploma. Zahir woont in een containerwoning voor jongeren in Nieuw-West. Hij heeft veel contact met medebewoners, maar voelt zich toch vaak eenzaam.
Eerste keer in Amsterdam
“Omdat mijn broer bij de NAVO werkte zijn hij en ik Afghanistan ontvlucht. Via Turkije, Slovenië, Kroatië, Oostenrijk, Duitsland kwamen we in Nederland terecht: in het AZC in de gevangenis in Alphen aan de Rijn. Daarna drie maanden in Amersfoort. Als de procedures van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) klaar zijn, word je Nederland in gestuurd. Je kan niet een plaats kiezen. Van honderd mensen waren mijn broer en ik de enige die naar Amsterdam gingen. In Amsterdam kwam ik weer in een voormalige gevangenis, het AZC in de Bijlmer bajes.”
Wonen
“Sinds drie jaar heb ik een jongerenwoning in de Riekerhaven, een container. Op mijn gang wonen veel Nederlanders, in het gebouw wonen mensen van alle culturen. Er is veel en goed contact. We hebben een groep gemaakt, en als je iets nodig hebt, kun je dat aan je buren vragen: ‘Mag ik een beetje suiker?’ Maar ik voel me ook vaak eenzaam.”
Blowen
“Toen ik in Nederland kwam, had ik een ziekte: ik had overal jeuk. Door het andere weer, het reizen door tien landen, ik weet het niet. Drie maanden lang kon ik niet slapen, tot iemand zei: ‘Als je dit rookt word je rustig, en ga je slapen’. Het hielp eerst, maar vanaf dat moment was ik verslaafd. Het is niet goed, en het is duur. Sinds dertig dagen ben ik gestopt met roken, en blow ik veel minder.”
Toekomst
“Voor de inburgering volg ik nu het vak Oriëntatie op de Nederlandse arbeidsmarkt, ik vind het superleuk. In Afghanistan studeerde ik landbouw op de universiteit, en leerde ik al over Nederland: over de kaas, koeien, landbouw en de rozen die hier heel goed zijn. Ik legde tuinen aan, bijvoorbeeld met appelbomen. Daar plukken ze nu dankbaar de vruchten van. Mijn diploma wordt vertaald door Internationale Diplomawaardering. Met het diploma kan ik werken of studeren, maar ik wil graag werken. Mijn wensberoep is hovenier.”
Pizza halen
“Bij Efem Restaurant & Café op het Delflandplein kom ik wel eens voor een kopje koffie. Met een Syrische buurman haal ik er pizza, en praten we over onze landen van herkomst. Met de Turkse mensen die er werken maak ik een praatje.”
Moeder
“Binnenkort krijg ik voor onbepaalde tijd een ID-kaart, en als ik mijn inburgeringexamen heb gehaald, kan ik een paspoort aanvragen. Met mijn paspoort kan ik naar Kapisa in Afghanistan om mijn moeder weer te zien. Er zijn veel bergen, er is geen elektriciteit in mijn geboortedorp. Ik heb mijn moeder al bijna vijf jaar niet gezien.”
Favoriet vervoermiddel
“In 2018 kocht ik een elektrische step, maar ik kreeg al snel een boete omdat het gebruik ervan verboden is. Raar, want je kan ze wel overal kopen. Mijn fiets is gestolen, of meegenomen door de gemeente. Een vriend van mij woont in Delfzijl, waar twee keer per dag een bus komt. In Amsterdam is er overal en altijd een bus, tram of metro die je kunt pakken. Super, mooi, top.”
Turken en Afghanen
“Met Allah heb ik vijf keer op een dag een afspraak (om te bidden). De eerste is nu om 5.30 uur ’s ochtends, dat vind ik echt te vroeg. Af en toe ga ik naar de Turkse moskee. Hoe Turken geloven lijkt op hoe de Afghanen geloven; we zijn beide soennitisch. Ook qua gezicht lijken Turken en Afghanen een beetje op elkaar, en doorgaans begrijpen we elkaar wel.”
