Abdelhafid is sinds kort buurtvader. Drie keer per week loopt hij samen met een groep andere mannen rondjes door Geuzenveld en Slotermeer. Bij de invoering van de avondklok vorig jaar ontstonden er ongeregeldheden in de buurten. Abdelhafid wil ervoor zorgen dat het rustig blijft op straat.
door Renée Burger
“Ik werk al drie jaar bij buurthuis VoorUit. Dit buurthuis organiseert verschillende activiteiten. Zo zijn we vorig jaar december begonnen met het concept buurtvaders. Met ongeveer tien mannen lopen we elke dinsdag, woensdag én donderdag van 19.00 tot 22.00 uur door Geuzenveld en Slotermeer. Ik ben al jaren werkzaam in buurthuizen en wilde graag ook bij dit project helpen.”
Rustig praatje
“De bedoeling is dat we de buurt rustig houden. Soms heb je groepen jongeren die heel veel overlast veroorzaken. Het is onze taak dan om ze hierop aan te spreken. Dat doen we altijd met een rustig praatje. We zijn geen politie en we zijn er niet om dingen te verplichten, maar een praatje maken kan altijd. Na het gesprek zijn ze meestal een stuk minder luidruchtig. Ik denk dat dit komt doordat alle buurtvaders al meer dan dertig jaar in deze buurt wonen. Voor de jongeren hebben we dus een bekend gezicht. Als we op straat rondlopen worden we in het Arabisch vaak ‘oom’ genoemd. Dat wordt vaak tegen oudere mensen gezegd uit respect.”
“Doordat ze ons kennen en het daardoor vertrouwd voelt, willen de jongeren eigenlijk altijd wel naar ons luisteren. Zoals de naam ook al zegt, zijn wij de buurtvaders van de jongeren. We zijn niet hun echte ouders, maar het zijn wel onze kinderen. Samen moeten we zorgen voor een goede, rustige en vredige buurt.”
Vernield bushokje
“Uit de wekelijkse ronde komen mooie dingen. Zo had ik een keer een ronde in Slotermeer, waarbij ik twee jongens was tegengekomen. Ze zeiden dat ze graag mee wilden lopen om te helpen. We liepen samen door de buurt en hebben veel gelachen. Op een gegeven moment kwamen we bij een bushokje dat werd vernield door een paar jongens. Ik zei tegen de jongens die met mij meeliepen dat ze de politie wel mochten bellen. ‘Dan moet je zeggen dat je bij de buurtvaders hoort en je voor een bushokje staat dat wordt vernield’, zei ik. Een van de jongens deed het meteen. Vol trots belde hij de politie op en zei hij dat hij bij de buurtvaders hoorde en wat te melden had. Het was een geweldig moment.”
“Als we tijdens de rondes iets niet zelf kunnen oplossen, dan bellen we de politie. We hebben ook een groepsapp met mensen van de gemeente, de politie en andere buurtvaders. Als er wat ergs aan de hand is in de buurt, dan schrijven we dat in die appgroep. Gelukkig is dat niet vaak nodig.”
Naar buiten gestuurd
“Meestal zijn het groepen jongeren die tot laat in de avond veel geluid maken. Zelf was ik vroeger helemaal niet zo. Ik ben opgegroeid in Marokko en daar had je geen lantaarnpalen op straat. In de avond was het daar dus te donker om buiten te spelen. Daarnaast mocht ik dat ook helemaal niet. Hier in Nederland is dat anders. Vaak worden kinderen juist door hun ouders naar buiten gestuurd. Ze hebben dan bijvoorbeeld een te klein huis voor zo veel kinderen. Als één van die kinderen dan huiswerk moet maken, worden de anderen vaak naar buiten gestuurd.”
Zes kinderen
“Ik ken het probleem. Zelf heb ik thuis ook maar twee slaapkamers. Met zes kinderen is dat erg klein. Ik heb drie meiden en drie jongens. De meiden sliepen met z’n allen in één slaapkamer onder elkaar en de jongens sliepen in de woonkamer. Ondanks het kleine huis heb ik nooit toegelaten dat ze in de avond naar buiten gingen. Ik was bang dat ze met de verkeerde mensen vrienden zouden worden.”
