Zoon gaat iedere dinsdagochtend gewapend met een schaar en een van schoolwege verstrekte tas naar de schooltuinen. En ik verheug mij iedere dinsdagmiddag weer op de vangst. Want als kok des huizes zoek ik graag de grenzen van de creativiteit op. Wat maak je bijvoorbeeld van vijfenhalve tuinboon, of wat doe je met twee courgettes van ieder een halve meter lang?
Ik zit nog te prakkiseren over wat te doen met de tien lomboks die vandaag mee naar huis kwamen, en dan liggen de vijf van vorige week ook nog in de groentenla.
Het is oogsttijd en dat zullen we weten ook. Mijn Facebook-tijdlijn staat vol met prachtige vruchten uit de tuin, zoals hier mijn buurvrouw demonstreert.
En ik doe er grif aan mee. We lieten Zoon poseren met zijn mega-courgettes en ik verheug me op de pompoenen. Ik denk dat die hem ook heel goed staan.
Ja, fijn hoor, die schooltuinen. Onze stadskindjes leren toch maar mooi dat het eten niet uit de fabriek komt en dat je er moeite voor moet doen. Ofwel: moestuinieren is een hoop werk voor een klein beetje opbrengst.
Die geef je aan je vader of moeder die er dan vervolgens iets van kookt dat je toch niet lust. Courgettes bijvoorbeeld. Of tuinbonen. Of lomboks.
Er is trouwens nog een minpuntje aan dat verse, net uit de grond getrokken spul. Je moet het snijden, doppen, toppen en vooral wassen. Die pesto die ik draaide van de iets te ver doorgeschoten basilicum knarst toch iets te hard tussen de tanden.
Ook wel blij dus als de oogsttijd voorbij is. Kan ik tenminste gewoon weer naar Albert Heijn.
Martine de Vente
(Fotograaf foto2: Tosca Lindeboom. Model: Corrie Steffens)
