Afgelopen week hadden wij de Cultuurtafel Vrouwen van West en Genderongelijkheid georganiseerd in het mooie IDFA Paviljoen in het Vondelpark. Er waren zo’n 50 gasten aanwezig; vrouwelijke kunstenaars en culturele- en vrouwenorganisaties uit West, en stadsbreed ontvingen we directeuren van het Van Gogh en Stedelijk Museum, het Amsterdam Museum, onderzoekers van Boekman en INC, en natuurlijk de wethouder Kunst en Cultuur, Touria Meliani. Allemaal zeer betrokken vrouwen bij het thema ‘kunst en vrouwen’. Aanleiding van dit alles is het ‘kunst in de openbare ruimte project Vrouwen van West’. Een bijzonder project, gedreven vanuit de wens om verschil te maken op het gebied van vrouwen en gendergelijkheid. Zie ook deze kunstroute.
Het programma bevatte presentaties, pitches en gesprekken over wat genderongelijkheid voor vrouwen in de kunst inhoudt, maar vooral de vraag: hoe kunnen wij dit met elkaar doorbreken? Welke initiatieven uit de culturele sector zijn hiervoor nodig? Kortom: een middag over gelijkwaardigheid, representatie, zichtbaarheid, en gesprekken over het versteende patriarchaat waar maar zo’n 16 % van de openbare ruimte-kunst is gemaakt door een vrouw. Daarbij zijn vrouwen die zijn afgebeeld in kunst in de openbare ruimte altijd ‘heilig, moederlijk, naakt of muze’; kortom stereotype beelden. We zijn het er allemaal over eens dat dit anders moet.
Wij willen ervoor zorgen dat door middel van samenwerking met vrouwenorganisaties er meer vrouwelijke kunstenaars aan bod komen en hun verborgen verhalen aan de wereld worden verteld.
We hadden eerder al het project Muren van West en we hebben natuurlijk een stevige vrouwenagenda in ons stadsdeel. Maar een grote Frieda Kahlo tekening ophangen is niet genoeg. Wij kunnen beter. Namelijk: vrouwen daadwerkelijk uitnodigen, betrekken en bevragen wat nodig is.
Intussen is er een extra werk aan de Kunstroute van West toegevoegd: het kunstwerk Moederste van kunstenares Susanne Khalil Yusef. Dit werk gaat over huiselijk geweld en genderongelijkheid. Indringende thema’s die zichtbaar moeten blijven, door uitwisseling, samenwerking en culturele initiatieven. We gaan ook naar de resultaten van verschillende onderzoeken kijken, naar initiatieven en ervaringen van musea en andere organisaties in de stad. De vraag is hoe we de zichtbaarheid en gelijkwaardigheid van vrouwen in de kunst nóg meer en verder kunnen bewerkstelligen. Wat zijn inspirerende voorbeelden, hoe kunnen we elkaar hierin versterken? En welke rol kan de stad hierin spelen?
We hopen dat we veel mensen en partijen hebben geïnspireerd om genderongelijkheid in de kunst tegen te gaan en dat we een ieder die aanwezig was een mooie middag hebben bezorgd in het voormalige Filmmuseum. Ik vind het dan ook ontzettend fijn dat we samenkwamen om Vrouwen van West in beweging te brengen en het gesprek breder te trekken. Ik dank alle vrouwen van harte voor hun komst en onze gezamenlijke missie, want: alleen samen staan wij sterk!
