Schrijfster en Baarsjesbewoner Annet de Jong dwaalt, wandelt en observeert. In haar column verhaalt ze wekelijks over de Wonderen van West.
Het is het kloppende hart van De Baarsjes, een dorpshuis middenin de stad en als je er binnenloopt voel je meteen de positieve vibes. Ik heb het over MidWest, de buurtonderneming die al meer dan tien jaar zorgt voor creativiteit, solidariteit en meer sociale cohesie in dit deel van West.
In de polariserende coronatijd toonde MidWest zijn verbindende kracht met initiatieven om buurtgenoten te helpen die het financieel moeilijk hadden. Zij konden gratis mee-eten als de beter bedeelde buren bereid waren twee maaltijden voor hun rekening te nemen. Dit ontroerende ‘Bordje voor jou, bordje voor mij’ kreeg na de pandemie een waardevolle opvolger met de ‘aanschuifmaaltijd’.
Sinds vorige lente kookt een vrijwilliger iedere vrijdag een spotgoedkoop 2-gangendiner voor buurtgenoten die aan lange tafels kunnen aanschuiven. Zo leer je je buren kennen, hoef je niet te koken en je vertoeft een paar uurtjes in het fraaie monumentale gebouw in de Cabralstraat. Wederom een nogal goed en hartverwarmend concept.
Voor de vijfendertigste editie zocht de immer goed gehumeurde Luud (chef horeca & goede sfeer) nog een kok. Ze had wel een paar eisen: je moet van eten houden, kunnen koken voor pakweg dertig man en wat buren of vrienden meenemen voor de gezelligheid.
Dat kan ik, dacht ik licht overmoedig en bovendien doe ik dan ook eens iets voor mijn buurtgenoten. Gretig nam ik de uitdaging aan, alleen had ik niet goed naar de kleine lettertjes, of liever gezegd cijfertjes gekeken: het budget voor de maaltijd bestaande uit een hoofdgerecht en een toetje was maximaal vier euro per persoon.
Uiteraard had ik op mijn vingers kunnen natellen dat een van mijn favoriete ovenschotels een aantal veel te dure ingrediënten benodigde. Maar deze buurtchef weigerde het om de pecannoten, ricotta, groene asperges en ras el hanout kruiden van Johnnie Boer weg te laten.
Na een race tegen de klok die drie uur duurde in de professionele keuken konden mijn sous-chef en ik vier heerlijke ovenschotels presenteren. De enthousiaste reacties van de bijna dertig aanwezigen compenseerden voor alle bloed, zweet en tranen. Het teveel dat ik had uitgegeven aan boodschappen lapte ik er graag bij onder het mom ‘het kost wat maar dan heb je ook wat’.
Aan Luud, die het eten ook niet te versmaden vond, biechtte ik na afloop op dat ik een klein beetje had valsgespeeld. Maar ik beloofde plechtig nog een keer te komen koken en dan wel binnen het budget te blijven. Bovendien is het dierbaar en inspirerend om deel uit te maken van dit onmiskenbare wonder van West.
