Het nieuws dat Pepito in de Eerste Constantijn Huygensstraat is geland, heeft zich als een lopend vuurtje verspreid. Hoe populair deze nieuwkomer is, merkte Patricia toen ze er langsging.
Vorig jaar kondigden we al aan dat Oud-West een nieuwe tapasbar zou krijgen: Pepito. Maar pas op vrijdag 11 augustus 2023 gingen de deuren open. De eigenaren van de nieuwkomer zijn acteur Manuel Broekman en ondernemer Tijn Verstappen, die op kruipafstand van Pepito onder meer Le Forel heeft.
Tapasklassiekers
Pepito heeft tapas zonder fratsen. Zo zou je de tafel kunnen beleggen met manchego, gefrituurde inktvisringen (12,50 euro), gehaktballetjes in tomatensaus, patatas bravas en kroketjes met Ibérico ham of kaas en spinazie (7,50 euro). Van die klassiekers die je vindt bij tapasbarretjes in Barcelona en Madrid, dus. Geinig dat je als dessert ook churros (gefrituurde deegstengels) con chocolate kunt bestellen. Volgens de eigenaren worden alle happen gemaakt door Spaanse chefs.
Net Oud-Zuid
De tapasbar zit op de Eerste Constantijn Huygensstraat 21 en is de buurman van het Franse restaurant Pastis. Deze straat en de nabijgelegen Bosboom Toussainstraat vormen een prachtig stukje Oud-West: fraaie huizen, lommerrijke straten, fijne restaurants. Het is hier net Oud-Zuid. Ook wat clientèle betreft, trouwens. Diversiteit is er ver te zoeken. Soms is het er zó wit dat het pijn aan je ogen doet. Wat mij betreft kan de buurt, en dan vooral de Bosboom Toussaintstraat, wel wat kleur gebruiken.
Bungelende hammen
Enfin, op naar Pepito! Als we er woensdagavond aankomen, zien we de bui al hangen. Tout Amsterdam is erop uitgetrokken om de bar te checken. Een lange rij voor de deur, bezette tafels in het restaurantje. Om aan de toog te kunnen hangen, moet je je invechten. Het vrolijke geklingel van wijnglazen, de lustopwekkende geur van uitgeperste knoflook. Gedroogde hammen die aan het plafond bungelen. Wat een gezelligheid!
Jolige veertigers
Onbegrijpelijk dat een man met een jasje zonder dasje het nu per se met zijn ‘vrind’ over de aandelenmarkt wil hebben. Hoe gááp ben je dan? Nee, dan lijken die twintigers met tattoos die elkaar gemoedelijk op de schouders slaan mij veel leuker. Een blondine schrijdt voorbij op korte laarsjes met hoge, ragfijne hakken en een minuscule riem om haar taille. Mede-eigenaar Manuel loopt fris en fruitig door de zaak met een dienblad vol tapas. Hij lijkt in zijn element te zijn. Achter me hoor ik jolige veertigers de tiener uithangen. Gek genoeg lijkt het erop of ze met hun aanstellerige manier van praten corporaal proberen over te komen. Die chicks wil ik graag analyseren, bij een glas rode wijn met hamkroketjes graag.
Gekkenhuis
Maar daar zit ‘m de crux: er is voorlopig nog lang geen plaats. Bij Pepito kun je niet reserveren. Mijn vriend heeft net te horen gekregen dat er nog zes gezelschappen voor ons zijn. Mede-eigenaar Manuel vertelt dat de keuken tot 23.00 uur open is, maar dat het nog minstens een half uur kan duren voordat de eerste tafel vrijkomt. “Ik weet niet wat er aan de hand is, maar vandaag is het echt gekkenhuis.”
Aardige vent
Als ik het nieuws hoor, weet ik wat ons te doen staat. Ik heb berehonger en word langzamerhand chagrijnig, oftewel ‘hangry’. Wegwezen! Snel terug naar huis om de voorraadkast te plunderen. “Aardige vent was dat”, zegt mijn vriend. “Hij gaf me een hand en zei dat er nog veel goede zaken in de buurt zijn. Ik wil hier echt een keer eten.” Prima! Maar dan staan we er zodra de deur opengaat. Echt geen zin in weer zo’n anticlimax.
