Als het weer warmer wordt in Nederland begin ik altijd al een beetje te verlangen naar Tanger. Naar de stad helemaal bovenaan Marokko die ik vaker dan elke andere stad op de wereld heb gekozen als de plek waar ik mijn vakanties doorbreng. Als ik er nu aan denk dan passeren mij de vele beelden die mij inspireren. In West hebben we het Amsterdam Andalusisch Orkest die met hun werk mij herinneren aan plekken in Tanger zoals de blauwe zee die de Atlantische Oceaan en de Middellandse zee verenigt of de magische pleinen in het oude gedeelte met café Hafa waar ooit intellectuelen en kunstenaars uit alle hoeken van de wereld zich verzamelden. De thee is niet om te drinken zo mierzoet, maar de magie van weleer hangt er nog steeds. Het werk van het orkest brengt herinneringen. Het is een stad waar ik niet ben geboren, maar zo dicht bij mijn geboortestad ligt dat ze dezelfde wortels delen. Dit jaar is anders dan andere jaren. De afgelopen maanden heeft het coronavirus hard toegeslagen. Er is veel van ons allemaal gevraagd, we missen familieleden en een ieder heeft op zijn of haar manier offers moeten brengen. In tijd, aandacht of werk. In de eerdere columns heb ik stilgestaan hoe dat tot uiting komt. Dan is een herinnering aan een stad met ritme en magie in Amsterdam-West nodig. Komende zomer komen deze herinneringen naar het Mercatorplein. Niet alleen wordt op 4 juli de zomerschool Midzomer Mokum gestart tijdens de officiële opening van de prachtige getransformeerde bibliotheek. Er zal ook een foto-expositie geheel in het teken van Tanger te zien zijn midden op het plein. Mocht je in de buurt zijn of wonen dan kun je in ieder geval vanaf augustus je in Tanger wanen midden in Amsterdam-West!
