In (Nieuw-)West wemelt het van de Turkse restaurants, maar nieuwkomer Belly Pepper in Oud-West pakt het net wat anders aan. Het menu gaat verder dan kebab en volgens Patricia worden de gerechten hier net wat ‘funkier’ gepresenteerd dan bij de gemiddelde Turkse zaak.
Als ik binnenkom bij Belly Pepper, val ik zowat letterlijk en figuurlijk met mijn neus in de boter. Eén meter vanaf de deur staat een tafel met schalen vol chocoladekoekjes, meringues, chocoladebroodjes én een droom van een taart: een cheesecake met pistaches en meer verleidelijks on top. De zaak is eind januari in Oud-West geland, aan de De Clerqstraat 128, in het pand waar voorheen restaurant H. Burger zat.
Istanbul
Ik had hier makkelijk op mijn pantoffels kunnen komen. Het interieur nodigt uit tot ultiem relaxen. Bordeauxrood overheerst, houten accenten maken het extra warm. Het tapijtje op de vloer doet daar nog een schep bovenop. Droogbloemen mixen met lelies en orchideëen. Her en der staan schilderijtjes, kaarsen en boeken. Stijlvolle nonchalance waar ik wel pap van lust. Dat ze in Turkije weten wat stijl is, ontdekte ik toen ik jaren geleden in Istanbul was. In een club aan de Bosporus danste ik daar de hele nacht tussen perfect geklede en gehakte dames, die af en toe een druif aten van de zilveren schalen die voorbij kwamen.
Meer dan kebab
De eigenaren van deze zaak weten precies waarover ik het heb. Esra Acar Koç en Esra Çalapkul leerden elkaar kennen in Istanbul. Van de twee is de eerste de chef, de tweede Esra gaat vooral over de marketing. Ze vonden elkaar in hun missie om Nederland kennis te laten maken met de veelzijdigheid van de Turkse keuken. “Kebab kent iedereen, maar de Turkse keuken is meer dan dat. We hebben bijvoorbeeld ook veel vegan opties”, zegt Esra Çalapkul.
Buikdansen
In de naam van hun restaurant zijn twee woorden samengesmolten: ‘bell pepper’ is Engels voor paprika, ‘belly dancing’ is Engels voor buikdansen en een verwijzing naar de Turkse cultuur. “We willen dat Nederlanders hun beeld van de Turkse keuken bijstellen.” Naast mij zit een moeder met haar zoontje. Hij glundert als zijn bestelling op tafel komt. Ik blijf ernaar kijken. Börek, gevulde filodeegflapjes, kende ik wel. Maar bij Belly Pepper is er een soort taartje van gemaakt. De flapjes met spinazie en feta zijn op elkaar gestapeld. Daartussen sijpelt knoflookyoghurt, bovenop ligt een gepocheerd ei. Wat zal het lekker zijn als je het warme eigeel mengt met de boter van chilipeper die er ook bij hoort (16 euro). Nogal logisch dat het joch straalt. Als ik hem was, zou ik dat ook doen.
Simit-ontbijt
Op Instagram had ik al gezien dat de gerechten hier net wat funkier worden gepresenteerd dan bij de gemiddelde Turkse zaak. De bestseller is hier het simit-ontbijt: een Turkse bagel met gebakken ei, tulum kaas, avocado en een olijvensalade met za’atar en granaatappel. Wil je echt uitpakken, dan is het breakfast to share een idee (50 euro voor 2 personen). Je krijgt dan een lawine van schaaltjes op tafel: gebakken eieren, muhammara (een dip van walnoten en geroosterde paprika), tahini-druivenstroop, yoghurt met komijn, kasar (Turkse jonge kaas.
Tahin bun
Ook ‘s avonds kun je bij Belly Pepper terecht. Bijvoorbeeld voor gehaktballen met wortel, spinazie en Turkse noedels of een gegrilde filet van zeebaars met bulgur en een wortel-rucolasalade. ‘s Ochtends kun je er ook ‘gewoon’ koffiedrinken. En dat is precies wat ik vandaag doe. Ik neem er een tahin bun (3 euro) bij. Cinnamon buns zijn so last season. Tahin buns lijken er wat op, maar ik vind ze lekkerder, want: meestal minder zoet. De buns komen uit eigen oven, net als de meeste andere zoetigheden. Handig dat je ze ook in de buurt kunt kopen. Vroeger moest ik voor iets soortgelijks he-le-maal naar Nieuw-West, waar ze bij Serifoglu tijdens de ramadan tahinbrood verkopen.
