Binnenkort staat het Westerpark weer in het teken van Keti Koti. Om culinair alvast in de stemming te komen, zocht Patricia op het terrein van de Rollende Keukens naar Surinaamse lekkernijen.
Je kunt er de klok op gelijk zetten: daags voor Hemelvaart rollen ruim honderd mobiele keukens richting het Westerpark. Ook dit jaar was dat het geval. Van woensdag 8 tot en met zondag 12 mei is het park één groot openluchtrestaurant. Zodra ik één voet op het festivalterrein zet, verlies ik mezelf in een kakafonie van geuren, kleuren én blikken.
Zien en gezien worden
In de loop der jaren is het festival uitgegroeid tot een plek om te zien en gezien te worden. Prachtige ladies met ontblote schouders, Lenny Kravitz look-a-likes. Ik zie billen schudden, heupen wiegen en ogen knipperen. Het is maar goed dat ik een missie heb, anders zou ik alleen maar met mijn mond open rondlopen.
Keti Koti Westerpark
Van de vorige keren wist ik dat het eetfestijn een oceaan aan culinaire opties biedt. Om daar niet in te verdrinken, had ik besloten om me dit jaar vast te klampen aan mijn streven om zo veel mogelijk Surinaamse zaken in kaart te brengen. Met Keti Koti Westerpark in het vooruitzicht (2 juni-1 juli), leek me dat wel toepasselijk. Een culinair opwarmertje als het ware.
The Old Soul
Mijn eerste halte is de stek van The Old Soul, waar het net Klein Paramaribo is. Niet dat ik daar ooit ben geweest, maar ik heb het idee dat ze bij deze zaak de sfeer van die stad goed benaderen. Het eten komt uit een houten keetje, dat behangen is met schilderijtjes in felgekleurde lijsten. Een BBQ, geschilde ananassen, gelach rond vaten in de kleuren van de Surinaamse vlag. De kaart lijkt op het eerste gezicht vrij standaard: roti rollen, pomballen, mokski alesi. Maar het unieke is dat alle gerechten vegan zijn. Bovendien geeft de kok een funky twist aan traditioneel Surinaamse gerechten, zoals bij de heri heri. Dit eenpansgerecht is hier te koop op een stokje met banaan, zoete aardappel, cassave en vegan bakkeljauw. Mocht je de rijen te lang vinden, dan kun je volgende week het eten proeven in het restaurant van The Old Soul aan de Hobbemakade 71.
Wi! Uma Fu Sranan (Wij! Vrouwen van Suriname)
Helemaal achterin, voorbij het mini-reuzenrad van Cantina Mobile en de kaaswalm van Raclette, staat een enorme kraam van Wi! Uma Fu Sranan (Wij! Vrouwen van Suriname), een Surinaamse landbouwcoöperatie van vrouwen. Rechts van de kassa staat een plastic vrouwenpop in Surinaamse klederdracht. Daarnaast een servieskastje met een gedekt tafeltje ervoor. Het is hier dringen geblazen, vooral de krokante pomburger (vegan of met kip) is niet aan te slepen. Deze ‘patty’ van de wortelknollen van de tayerplant is een creatie van de ‘Tante’ van de coöperatie: Tania Lieuw-a-soe. Haar pomburger uit Suriname is ook in Amsterdam te koop, en wel bij een van de locaties van Cannibale Royale. Tantes pomburger heet daar Le Suprême.
Baramaribo
Niet ver van de ‘vrouwenkraam’ spot ik de foodtruck met misschien wel de grappigste naam van het festival: Baramaribo, waar ze – guess what? – bara’s verkopen. Hun motto: ‘Liever te dik in de kist dan een bara gemist’. Nieuw is de bara met seafood, daarnaast zijn er bara’s met kip en twee vegan versies, waaronder de bara falafel. De bara’s van deze foodtruck uit Almere zijn uiterst geliefd. Als je ze wilt proeven, moet je dus geduld hebben. Of voortaan de agenda van deze foodtruck scherp in de gaten houden.
Surinaamse nachtrestaurants
Baramaribo is de laatste Surinaamse zaak die ik op het festival spot. Mocht je meer opties willen, dan moet je verder dan het terrein kijken. Vooral in Oud-West zijn aardig wat goede Surinamers, zoals de toko die al een eeuwigheid op de Ten Katemarkt zit: Rustem. Verderop zitten twee zaken waar je tot diep in de nacht Surinaams kunt eten – Meo’s Colosseum en Casanova. Ze zitten nog tegenover elkaar ook.
