Wat zou Robbie er zelf van vinden, van het lichtkunstwerk dat speciaal voor hem is gemaakt? Het is een kunstwerk met een verhaal. Sinds deze week zijn de woorden die Robbie jarenlang door de straten in de Baarsjes galmde in neonletters te bewonderen in de Vespuccistraat: I like to move it. Als Robbie met zijn winkelwagentje door de buurt struinde was dat de tekst die hem hem aan de gang hield, on the move. Altijd onderweg, nergens heen. Iedereen kende Robbie. Hij hoorde bij de Baarsjes. Een paradijsvogel die geen vlieg kwaad deed, maar vastberaden zijn rondjes liep, het winkelwagentje met zijn weinige bezittingen voor zich uit duwend. Maar aan zijn vrije bestaan kwam in augustus vorig jaar plotseling een einde. Robbie werd het ziekenhuis in geslagen. Deze kwetsbare man werd in het Erasmuspark het slachtoffer van zinloos geweld. Hij lag wekenlang in coma. De buurtbewoners misten hem, op de sociale media werd veel naar Robbie geïnformeerd, iedereen maakte zich zorgen. Robbie ontwaakte uit zijn coma, maar zit nu in een verpleegtehuis waar hij vermoedelijk niet meer uitkomt. De bewoners van de Vespuccistraat kwamen met het idee om een lichtslinger voor Robbie te laten maken. Ze vroegen een buurtbudget aan en kunstenares Frederike Top ging aan de slag. Zij bedacht en ontwierp de zes spreuken die in de Vespuccistraat hangen. Initiatiefneemster Esther de Wit wilde een statement maken tegen zinloos geweld. En ik onderschrijf volledig wat zij daarover zegt: ‘In een stad waar we ruimte willen laten voor iedereen moeten buurtbewoners als Robbie gevierd worden’. Het lichtkunstwerk is een eerbetoon aan deze paradijsvogel. Hopelijk heeft de tekst van Robbie als effect dat hij ons eraan herinnert dat we iedereen in zijn waarde laten en ruimte geven. In West is er plek voor iedereen, ongeacht afkomst, seksuele geaardheid, geslacht, sekse, opleiding, achtergrond, status, inkomen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Koester de variëteit, het kleurrijke scala, we zijn allemaal verschillend, maar verdienen allemaal evenveel respect. Morgenavond is er een kleine herdenking in de Vespuccistraat voor Robbie, waar zijn familie bij aanwezig is. Ik ben er trots op dat bewoners dit prachtige, hartverwarmende initiatief hebben genomen. Zo zie ik West het liefst.
