De nieuwste zaak in de Cabralstraat brengt de smaak van Paramaribo naar De Baarsjes.
“We zijn de eerste Pom Bar van Nederland, maar zeker niet de laatste.” Mede-eigenares Carolyn is zo stellig dat ik een compleet pom-concern voor me zie. Pom is een Surinaamse ovenschotel op basis van de pomtayer, een tropische knol die lijkt op de aardappel. Het kost uren om pom te maken. Maar bij een echt Surinaams feestje is het gerecht altijd present.
Marcel, de Surinaams-Creoolse kok, maakt drie soorten pom: kip, vis, vegan. Hij verwerkt het gerecht in kroketten, bitterballen en complete maaltijden. Wij bestellen de basis pom: witte rijst, pom-kip, groente, sambal en twee sappige stukken kip (12,50 euro). De pom eet weg als een roomtoetje: satijnzacht, ‘snoepjeszoet’, iets kleverig. Voor extra pit is er een frisse sambal. Even later krijgen we ook nog leversambal, een mengsel van pepertjes, gebakken aardappel en kippenlever. Alsof ik spekjes met een lichte leversmaak eet. Terwijl mijn tafelgenoot knikt, schud ik mijn hoofd. Zelfs dat vleugje lever is mij al te heftig. Snel maar weer een hap pom. Verslavend goed!
De kok heeft het recept van zijn oma en tante uit Paramaribo. “Marcel voelt als familie, ook al is hij dat officieel niet. Ik ken hem al eeuwen; als we een familiefeestje hadden, kookte hij.” Op die feestjes liep ook Tanusja rond, Carolyns dochter én zakenpartner. Anders dan Tanusja heeft Carolyn geen enkele horecaervaring. Voordat ze in november The Pom Bar opende, werkte ze negen jaar bij een stichting die het beleid van basisscholen in Zuidoost uitstippelt.
De invloed van haar dochter blijkt uit de vele ‘groene’ opties op de (halal)kaart, waaronder tropische salades en een wrap met vegan pom. Carolyn gaat meer voor Surinaamse klassiekers als rijstgerecht moksi alesi, cassavesoep en snert met gerookte kip en zoutvlees – check de dagspecials.
Opvallend veel Surinaamse mannen komen eten afhalen. Sommigen eten hun bestelling op bij de buren: ’t Baasje, het café van Carolyns man. “Regelmatig komt hij langs om borrelhappen mee te nemen: kipkroketten, spang loempia’s.” Wij eten de snacks bij de mierzoete juices die Carolyn verkoopt. De loempia’s zijn gul gevuld; door de dosis groente lijken ze gezond.
Eigenlijk is het zonde om hier alleen maar af te halen. Een uurtje zitten en het is bye bye Prozac. Turquoise muren, een eclectisch interieur met Surinaamse poppen, boeddhabeeld en miniatuur Eiffeltoren. Als muziek de soundtrack van de eighties: Deniece Williams, The S.O.S Band, Babyface. Het is bijna niet te geloven dat op deze blije plek in de Cabralstraat tot voor kort een bedompte Marokkaanse pizzeria zat.
https://thepombar.com
