Patricia begon spontaan te glimlachen toen ze in de zoete broodjes van Brioche in de Bilderdijkstraat hapte. De chocolade-karameltaart is volgens haar ook een aanrader. Ze werd er bijna high van.
Franse bakkers zijn net musea. Culinaire kunstwerkjes als amandelcroissants, chocoladebroodjes en chaussons aux pommes (appelflappen) liggen er ongegeneerd verleidelijk te zijn. Een andere beauty waar ik maar wat graag mijn tanden in zet is brioche, zoet witbrood met de luchtigheid van cake. In mei kondigden we al aan dat er een briochespeciaalzaak aan zat te komen. Sinds 1 oktober is de zaak in de Bilderdijkstraat geland en staan de deuren wagenwijd open. En dat kun je ruiken!
Geur versgebakken brood
Mijn god, du moment dat ik over de drempel stap, adem ik het onweerstaanbare parfum van versgebakken brood in. Ik val dan ook als een blok voor koffie-en broodjeszaak Brioche met zijn ranke lange toonbank, waar brioches in uiteenlopende smaken (kaneel, gezouten karamelboter) lonken.
Missie
De eigenaren van deze nieuwkomer, Loïc en Erwin, komen uit Parijs en hebben een heldere missie: Amsterdam kennis laten maken met de Franse specialiteit brioche. Loïc is de chef van de zaak. Zijn hele familie werkt in de keuken of heeft een eigen zaak; de liefde voor koken is hem met de paplepel ingoten. De zaak is per week vijf dagen open, maar hij bakt zeven dagen per week.
Franse tosti
Erwin staat achter de toonbank en schenkt ook filterkoffie en groene of zwarte thee voor je in. Je kunt die meenemen of drinken op de vide. Behalve je zoete trek kun je bij Brioche ook je hartige trek stillen. Vraag Erwin bijvoorbeeld om een Franse tosti met comté, de verfijnde, nootachtige kaas uit de Jura, een sandwich met zalm of een broodje pastrami.
Gesuikerde amandelen
Ik proef een brioche met pinda’s en chocolade en gooi er nog eentje met gesuikerde amandelen (pralines) tegenaan, bij wijze van lunch. De bolletjes (3,50 euro per stuk) eten weg als veertjes, maar hoe luchtig de broodjes ook zijn ze vullen als een dolle. Best logisch als je weet dat ze aardig wat boter, suiker en eieren bevatten. Het smaakt me trouwens opperbest. Ik begin tijdens het eten spontaan te glimlachen.
Mousse van een taart
Nadat ik de bolletjes heb verslonden, ga ik dóór, in plaats van een time-out in te lassen. Loïc had me zien loeren naar de chocolade-karameltaart op de toonbank en stond erop dat ik een stuk mee naar huis nam. Ik ben de beroerdste niet. Dat stuk gaat mee. En is in no time op. De taart maakt zijn smeuïge looks waar. Vloeibaar is de taart zeker niet, maar hij hapt weg als een mousse. Ik proef zoveel intense donkere chocola dat ik bijna high word. Dit dessert ga ik zeker onthouden. Als vrienden komen eten, sla ik de taart in en ga ik er de Domestic Goddess mee uithangen.
