Mijn eerste leesherinnering
Vijf kartonnen, geïllustreerde boekjes, getiteld Henkie Haas, over een onverschrokken haas die gevangen wordt genomen door een bende wezeldwergen, daarna bevrijd wordt door Piet Ekster en tenslotte bij een circus terecht komt en als ’springwonder’ gedwongen wordt op een paard door brandende hoepels te springen. Uiteindelijk wordt Henkie Haas gered door de wonderspiegel.
Mijn favoriete jeugdboek
‘Avonturen met Oom Theo en Aboe Do’, geschreven door de kinderschrijver C. Joh. Kievit. Ademloos werd ik in de belevenissen van oom Theo gezogen, die met zijn trouwe, zwarte knecht in de wildernis de strijd aangaat tegen Labarrislangen van wel drie meter en alligators aan de oevers van de Magdalenarivier. Verder krijgen ze het aan de stok met wilde roodhuiden en haaien, maar ook dat brengen ze er levend vanaf. Overigens wordt in dit boek Aboe Do openlijk het slaafje van oom Theo genoemd.
De schrijver die mijn manier van denken veranderde
Ik was niet zo’n denker dus zo’n schrijver bestond er eigenlijk niet. Als ik er dan toch een moet noemen, dan Gerard Reve met zijn boek ‘De Avonden.’ Na lezing wist ik dat ik dus niet de enige was op de wereld die met medelijden, maar ook met deernis op zijn ouders neerkeek, alsof het vreemden waren.
Het boek waardoor ik schrijver wilde worden
Dat was niet zozeer een boek maar meer de schrijver zelf: Jan Wolkers. Eindelijk was er iemand opgestaan, die niet die stoffige uitstraling had van een bejaarde huiskamergeleerde met incontinentieverschijnselen, maar een echte kerel die af en toe zijn pen neerlegde om een flink potje te neuken. Zo’n soort leven leek mij wel wat.
Het boek dat ik herlas (en herlas)
‘De Avonden’ van Reve. Elk jaar tussen kerst en nieuwjaar.
Het boek dat ik nu lees
‘De Bolle Gogh’. Geweldig opgeschreven door de zoon van Job Cohen. Leest als een trein.
Het soort boek dat ik het liefst lees
Korte verhalenbundels. Eigenlijk lees ik bij voorkeur hetgeen ikzelf het liefste schrijf: tragikomische verhalen met een mooie beginzin en een verrassend einde. Heeresma kon dat, Hans Dorresteijn en niet te vergeten de al haast vergeten dichter/schrijver Johnny van Doorn.
