Mijn eerste leesherinnering
‘Harlekijntje’ van Josephine Siebe uit 1928 (!). Dit was een boek dat mijn jeugdige fantasie, mede door de kleurige illustraties van E.M. ten Harmsen van der Beek, volkomen in de ban hield. Ik vond de avonturen van het onverbeterlijke clowntje onweerstaanbaar, al begreep ik niet alle woorden. Er ging een grote droefenis uit van zijn lotgevallen, iets wat ik ook in mijn eigen (theater)teksten probeer te leggen.
Mijn favoriete jeugdboek
‘Het sleutelkruid’ van Paul Biegel. Een raamvertelling over de duizendjarige, stervende koning der dieren, Mansolein, die slechts kan overleven doordat dieren hem spannende of ontroerende verhalen vertellen. Het boek raakte me enorm (de twee duinkonijnen!), net als veel ander werk van Biegel, bijvoorbeeld het grillige ‘De kleine kapitein.’ Ooit bewerkte ik ‘De vloek van Woestewolf’ van Biegel voor het Theater.
De schrijver die mijn manier van denken veranderde
Fernando Pessoa, met ‘Het boek der rusteloosheid’. Pas 47 jaar na zijn dood uitgegeven. Het zijn losse notities, flarden en gedachten, die je soms recht in je gezicht raken of ze nu gezegd zijn: ‘De meest simpele, werkelijk simpele dingen, die nergens half simpel door kunnen worden gemaakt, worden wanneer ik ze beleef ingewikkeld.’ (p. 217, uitgeverij de Arbeiderspers, vertaling Harrie lemmens).
Het boek waardoor ik een schrijver wilde worden
Het verzamelde werk van Kafka, in de gele uitgave van Querido (op korte afstand gevolgd door het verzamelde werk van Elschot, in de grijze uitgave, ook van Querido). Het lezen van zo’n rijk oeuvre als dat van Kafka (van ‘Het proces’ tot ‘Een hongerkunstenaar’ etc.) maakte het besef in mij wakker dat schrijvers weliswaar een vaste stijl kunnen hebben, maar daar eindeloos op kunnen variëren.
Het boek dat ik herlas (en herlas)
Ik herlees eigenlijk geen boeken. Er is nog zoveel nieuws te lezen. De enige boeken die ik herlees zijn strips en graphic novels, als Kuifje, Lucky Luke of de meesterlijke Mecanno-verhalen van Hanco Kolk.
Het boek dat ik nu lees
‘Bluets’ van Maggie Nelson, een tip van de jonge (toneel)schrijver Melissa Knollenburg. Prachtig. En ‘Café Dorian’ van Gilles van der Loo. Vandaag kocht ik bij Hoogstins ‘Gelukkige dagen’ van Renée van Marissing. Ik lees zelden één boek tegelijk; meestal drie of vier kriskras. Sommige mensen vinden dit vreselijk. Ik niet.
Het soort boek dat ik het liefst lees
Literair gezien ben ik een veelvraat. Van Margaret Atwood tot Ursula Le Guin via Paul Auster tot Toni Morrison. Ik ben dol op ‘genre’; thrillers, phantasy, sci-fi, etcetera. Onlangs vond ik ‘Yellowface’ van R. F. Kuang ook heel sterk.
