Mijn eerste leesherinnering
Ik weet niet wat mijn eerste leeservaring was. Ik was er vroeg bij en een gulzig kind. Ik denk dat dat er mee te maken had dat ik het thuis niet zo fijn had, en dat we nog geen Netflix en smartphones hadden. We hadden zelfs nog geen tv. Dus ik las. Het was een manier om ergens anders te zijn. Onder te duiken in andere levens. Toen ik voor de tweede keer de jeugdbibliotheek uit had kreeg ik toestemming om alvast boeken te lenen voor volwassenen.
Mijn favoriete jeugdboek
Ik las alles, behalve echte meidenboeken, die vond ik flauw. Ik was gek op Karl May, eigenlijk bedoeld voor jongens, en fantaseerde mezelf in de rol van een Indiaan. Later las ik de hele Colette serie uit de boekenkast van mijn oma Truus. Ik was ook Colette.
Het boek waardoor ik schrijver wilde worden
Ik heb nooit gedacht dat ik schrijver wilde worden, wat raar is want ik had twee schrijvende oma’s en een dichtende oom. Renate Dorrestein, bijvoorbeeld, wist al vroeg heel zeker dat ze schrijfster ging worden. Ik niet, ik ging pas schrijven toen ik het gevoel had ik wat te zeggen had. Ik werd schrijfster door het feminisme. Want in die begindagen van de vrouwenbeweging eind jaren zestig gebeurde er zo veel waar je nergens wat over lezen kon, dat ik begon te schrijven voor onze zelfgestencilde Vrouwenkrant. Nog anoniem. Ik kon niet één boek vinden dat ging over het soort leven dat ik leefde, als jonge zich emanciperende vrouw. Dus schreef ik het zelf. De schaamte voorbij werd meteen een gigantische bestseller. Er was kennelijk behoefte aan en ik was de eerste die schreef over ons nieuwe leven. Daarna hield ik nooit meer met schrijven op. Ik ben bezig aan mijn 53ste boek.
Het boek dat ik nu lees en het soort boek dat ik het liefst lees
Ik lees nog steeds heel veel en mijn huis puilt uit. Bij mijn favoriete boekhandel Hoogstins weten ze dat. Welk boek ik nu lees? Ik lees er altijd meerdere tegelijkertijd. Over de onderwerpen waar ik me druk over maak, feminisme, Palestina, maatschappijkritiek, en ook soms maar niet zo vaak boeken voor het plezier. Ik lees Hilary Mantel, Schrijver zijn, omdat ik wil weten hou zij het doet. En het boek van Daan Borrel, De dragers, over moederschap. En dat is dan toch weer een thema waar ik me druk over maak.
