Als mezzosopraan stond Merel Huizinga (56) op podia over de hele wereld. Het mooiste podium vond ze toch het verzorgingstehuis met een publiek van ouderen. Om daar te kunnen blijven zingen begon ze Stichting Philomela, en won vanwege haar werk ervoor dit jaar de titel Amsterdammer van het Jaar. Merel woont in Bos en Lommer. Zij vertelt over haar favoriete plekken in West in onze nieuwe rubriek Mijn West.
Uitzicht
“Vanaf mijn balkon aan de voorzijde heb ik een spectaculair uitzicht op de Erasmusgracht en het Erasmuspark. Het balkon aan de achterzijde bood vroeger ook uitzicht op het park. In de loop van de jaren is daar de lelijke rechthoekige bouw rondom het sportveld van Blauw-Wit voor in de plaats gekomen. Amsterdam moet blijkbaar dubbel zo groot worden, maar hoe doe je dat? Toch niet door al het groen weg te halen!”
Beste sponsor
“Voor de stichting hebben we een aantal keren Klassiek in West georganiseerd. Halil Patisserie op de Bos en Lommerweg is meerdere keren sponsor geweest. Mijn idee was ooit om het tot een wederzijdse sponsoring te maken: ik vroeg Halil om hapjes te verkopen tijdens Tulpen uit Istanbul, een concert met klassieke Turkse muziek. De meneer van Halil raakte echter dankzij het concert fan van klassieke muziek, en deelt sindsdien zijn hapjes gratis uit.”
Dit kan beter
“Er mag meer ruimte komen voor de fietser, ten koste van de auto maar ook van de voetganger. De Jan van Galenstraat is een van de meest vervuilde straten van Amsterdam, daar zouden echt minder auto’s moeten rijden. Hier langs het water loopt een prachtig fietspad, dat overgaat in stoep bij de vroegere Augustanakerk. Terwijl er óók voldoende ruimte is voor de fietser. In het Erasmuspark mag niet gefietst worden, maar iedereen doet het toch en dat zorgt voor conflicten.”
Sporten
“Ik ren graag, maar kan dat niet in West. Het Rembrandtpark ligt langs de snelweg, en bovendien is er geen enkel zandpaadje. Geasfalteerde paden zijn voor rennen echt niet fijn. In het Westerpark was er een actiegroep om het verharden van alle wegen tegen te gaan. Tevergeefs. Dus combineer ik rennen met concerten waarvoor ik toch al de stad uit moet.”
Voel me thuis in West, omdat…
“Ik er al lang woon. Haha. Al 17 jaar. Maar ik waardeer de verschillende achtergronden die een vreedzame omgang met elkaar hebben. Er is een groot verschil tussen of je mensen als groep of als individu benadert. Stoere brommerjochies zijn superaardig als je ze aanspreekt of ze om hulp vraagt.”
Eten
“Als ik vrienden te eten heb, dan ga ik vaak naar Cala Iris op de Rijpgracht voor een heerlijke schotel visjes. Je kiest ter plekke wat je wilt, en ze maken dat dan daar voor je klaar. De vis wordt geserveerd met wat stukjes citroen en brood, een volledige maaltijd.”
