Volgende week, op 10 december, is het de Internationale Dag van de Mensenrechten. In stadsdeel West vieren we dat met het Who’s Right Festival. Dat doen we met een reden. Namelijk omdat mensenrechten geen statische museale waarden zijn, die we in een vitrinekast kunnen bewonderen, maar omdat het waarden zijn die vragen om permanente aandacht en onderhoud. Niet alleen in verre landen, maar juist ook dichtbij, hier in West.
Ik vind het belangrijk om mensenrechten een podium te bieden, om activisten uit ons stadsdeel in de spotlight te zetten, bewoners die zich inzetten voor zaken als toegankelijkheid, goede sociale voorzieningen, anti-racisme, zichtbaarheid van ongedocumenteerden, vrouwenemancipatie en respect voor de lhbtiq-gemeenschap. Activisten die streven naar een betere wereld die is gebaseerd op gelijke rechten en democratie voor iedereen.
Neem Godfrey Lado, zelf een oorlogskind, die met zijn poëzie aandacht vraagt voor de vergeten groep van ongedocumenteerde migranten. Of Jennifer Brouwer, die opkomt voor mensen met een beperking voor wie de 1,5 meter samenleving een enorme hindernisbaan is. Doven en slechthorenden worden in het openbare leven buitengesloten, want zij kunnen niet liplezen door de mondkapjesplicht. En wat te denken van het verbod op samen winkelen: hoe doe je dat als je blind bent of door je handicap zelf met geen mogelijkheid bij de hoge schappen kunt?
Ik benoemde het hier al eerder, dat geweld tegen lhbti’ers helaas ook nog steeds in Amsterdam-West voorkomt. Als je lesbisch bent, en van Marokkaanse afkomst en lhbti-activiste, dan verdien je wat mij betreft groot respect. Je laat immers zien dat de tegenstelling die velen denken te zien helemaal niet bestaat: ik heb het hier over Btissam. Met haar opvallende verschijning en onvermoeibare strijdlust slaagt zij erin een grote groep mensen te bereiken in haar strijd tegen uitsluiting en voor radicale gelijkheid.
Ook is het anno 2020 nog altijd nodig om op te komen voor de rechten van vrouwen in het algemeen. Als vrouw sta je in vele sectoren nog steeds tien nul achter. De emancipatie is niet voltooid en vraagt voortdurend om beweging en verdere vooruitgang. Vrouwen hebben te maken met vooroordelen, stigma’s en onderdrukkende aannames. Hulde aan de vrouwen van Damn Honey die hier podcasts over maken.
En tenslotte noem ik de belangrijke strijd tegen discriminatie en uitsluiting. Het debat hierover is hevig maar noodzakelijk. Op deze dag moeten we het gesprek voeren over racisme in al zijn verschijningsvormen. Maureen Koswal vertelt tijdens het festival over de betekenis van ‘white privilege’ en haar inzet voor verbinding en het aansturen op gesprek.
Alle bovengenoemde hoeders van de mensenrechten komen uit stadsdeel West. Dat is iets waar ik als stadsdeelvoorzitter enorm trots op ben. Naast dit alles is er natuurlijk aandacht voor kunst en muziek. Door de beperkende corona-maatregelen is het dit jaar een online event. Kom kijken en luisteren, stel je vragen aan de activisten en voel je welkom. Meld je even aan via www.whosright.nl en zorg dat je erbij bent op 10 december!
