Als iemand bruggen kan bouwen, dan is het rapper en producer Ali B. wel. Maar ook in onze buurt zijn zulke helden actief. Een voorbeeld is Koen Gijzel van het Amsterdam Language Café, die nog wel hulp kan gebruiken bij het verzorgen van bijlessen Nederlands aan kinderen in Nieuw-West.
Vrijdagavond zit ik zo’n beetje aan de tv vastgeplakt. Zak chips, nootjes, cola en onderuit. Helemaal klaar voor The Voice. Ik kijk niet alleen uit naar de kandidaten, maar ook naar de jury. Vooral Anouk en Ali B. zijn recht in mijn hart gekropen. Tijdens de aflevering van 17 januari bewees Ali weer eens waarom hij de Koning der Verbinding is. ‘Verbinding’ mag dan een modewoord zijn, maar zonder dat is onze samenleving één groot moeras en dreigen we te verzuipen. Hulde dus aan Ali, die op het geniale idee kwam om blonde Kes en Ayoub – een ‘Alladin-Marokkaan’ volgens Ali – met elkaar te laten battelen. Of ze ‘effe’ een mix van Menak Wla Meni (Inez) en Verleden tijd (Abel) wilden zingen.
Perfecte combinatie
Beiden hadden ze nooit eerder in het Arabisch gezongen, wat voor Ayoub opmerkelijker was dan voor Kes. Ze sleepten elkaar erdoorheen; Ayoub legde geduldig uit hoe Kes de woorden moest uitspreken. Wat nou competitie? De twee gingen voor de beste gezamenlijke performance. Ze wilden elkaar laten stralen. Naadloos ging de Arabische tekst over in de Nederlandse – en vice versa. Kes maakte indruk met haar soepele Arabisch. Ayoub knikte goedkeurend. De talen bleken perfect te combineren, net als de twee Nederlanders die op het eerste gezicht zo verschillend leken. In no time had ik tranen in mijn ogen. Ook Ali hield het niet droog. Hij had er wel een verklaring voor. Voor iemand in bijvoorbeeld Canada is dit gewoon een mooi liedje. Maar vanuit de Nederlandse context heeft het een extra lading. Wéér touché, Ali. De (sociale) media vergroten de verschillen tussen groepen in onze multiculturele samenleving, maar uiteindelijk zijn er meer overeenkomsten dan verschillen: ieder van ons wil ‘gewoon’ gelukkig zijn en een fijn leven opbouwen.
Amsterdam Language Café
Sommige mensen kunnen daar wel wat extra hulp bij gebruiken, zoals bepaalde kinderen in Nieuw-West. Het Amsterdam Language Café verzorgt bijlessen Nederlands in dit stadsdeel, zodat kinderen van 8-12 jaar met een niet-Nederlandse afkomst geen achterstand krijgen op de middelbare school. Er is een hoofddocente die alle lessen voorbereidt, maar de school heeft dringend behoefte aan meer vrijwilligers die kunnen assisteren. De vrijwilligers moeten elke week (voor een periode van een half jaar) minimaal één uurtje meehelpen. Deze bijlessen vinden elke donderdag tussen 16 en 19 uur plaats in de De Honingraat, Slotermeerlaan 103. Kijk hier voor meer info.
I love Slotermeer
Ik kwam deze oproep tegen op de Facebook-pagina van I love Slotermeer en werd blij van de foto die erbij zat: Koen Gijzel, een van de initiatiefnemers, met twee leerlingen. ‘Super lief’ werden de kinderen genoemd en, ‘uiteraard (een klein beetje) ondeugend’. Jong en oud samen, een samensmelting van verschillende achtergronden. Samen lachen, samen werken. De ideale wereld samengevat in één foto. Later dit jaar wil ik dolgraag meedoen aan dit project. (Koen, noteer mijn naam gerust. Mijn cv staat op Linkedin.)
Taalavonden
Dit is ‘slechts’ een van de vele activiteiten van het Amsterdam Language Café. In een pand aan de Elandsgracht 70 organiseren Koen en zijn team Spaanse, Portugese, Duitse, Italiaanse en andere taalavonden, waar deelnemers hun taalkennis kunnen uitbreiden. Immers: “Het leren van een nieuwe taal is het beste excuus om nieuwe mensen te leren kennen.” Ook met deze taalavonden maakt Koen de wereld een beetje mooier. En precies dáár is het hem om te doen.
Groeten uit Holland
Dat bleek al toen hij in 2018 meedeed aan Groeten uit Holland, een televisieprogramma waarin vijf Marokkaanse vrouwen uit de eerste generatie met elkaar op stap gingen om Nederlanders te ontmoeten en Nederland te ontdekken. Als ‘Meester Koen’ gaf hij dames les in de Nederlandse taal en cultuur. De dames liepen met hem weg en staken behoorlijk wat op. Koen werd er ook wijzer van: hij vergaarde kennis van hún cultuur en leerde van hun (veerkrachtige) houding. Zo zie je maar weer: zoeken naar verbinding levert win-win situaties op. Bij The Battle tussen Ayoub en Kes was dat ook zo. Dankzij hun optreden gingen ze allebei dóór.
