Over de vorige week overleden zangeres/actrice/schrijfster Martine Bijl zijn de afgelopen week al heel veel herinneringen voorbij gekomen. Maar wie wist dat ze opgroeide aan de Willem de Zwijgerlaan, waar haar vader een dokterspraktijk had?
In het boek Hindergroen schrijft ze in korte stukjes haar memoires, onder meer aan de Willem de Zwijgerlaan. In het begin van haar carrière werd ze ook wel de ‘Zingende Doktersdochter’ genoemd, zo schrijft ze in het eerste stukje van het boek. ,,Vreemd genoeg dachten mensen daardoor dat ik van deftige komaf was, en in Heemstede of Blaricum woonde. Maar ik woonde gewoon met mijn gewone ouders en gewone broer in Amsterdam-West.”
Waar dat precies was, duidt ze niet heel goed aan. Het was in ieder geval op een druk kruispunt naast een café. Martine schrijft dat haar vader op zaterdag zijn doktersjas kon aanhouden omdat er zich altijd wel een verkeersongeval voordeed, of anders meldde zich wel een kotsende dronkaard.
Soms mocht ze visites meerijden. ,,Een enkele keer moest ik in de auto wachten omdat er iets ergs was, maar vaak mocht ik mee naar boven -in mijn herinnering woonden mijn vaders patiënten allemaal driehoog.” Moeder Bijl vond het allemaal wat minder. Die was van beroep ‘doktersvrouwtje’. ,,Van patiënten hield ze niet. Patiënten pleegden voortdurend een aanslag op mijn moeders privacy.”
Martine schrijft dat soms op zaterdagavond ‘een ongelukkige jammerend de trap op kwam kruipen, bloed smerend aan de leuning of brakend op de loper, een handenwringende echtgenote achter zich aan. ‘Beneden wachten! Andere deur! De praktijk is beneden!’ riep mijn moeder dan, bovenaan de trap.” Ze herinnert zich dan ook dat de mensen geen rekening hielden met de vrije uren van de dokter.
Hier lees je meer over het boek Hindergroen.
