Tijdens covid leverden Simon en Mathieu bao buns door de hele stad. Dat ze sinds zondag 10 maart een vaste stek in Oud-West hebben, hadden velen door. Patricia hapte bij Larry’s in een broodje temidden van vele ‘twintigers, funky kinderen en vlotte ouderen met een vleug Amsterdam-Zuid’.
Als mijn Indische moeder me wilde verwennen, stoomde ze sneetjes witbrood in plaats van dat ze die ontdooide. Roomboter en hagelslag erop en mijn dag kon niet meer stuk. Ze deed het echter zelden: volkorenbrood was veel gezonder. Door die herinnering associeer ik witbrood met iets stouts en ben ik er eigenlijk altijd voor in.
Bapao
In Azië weten ze wel raad met gestoomd witbrood. Vooral Chinezen vullen graag witte bolletjes met iets zoets of hartigs. Die laatste variant kennen we in Nederland als bapao. Bij de nieuwkomer op de Kinkerstraat 75, Larry’s, draait het om gestoomde bolletjes in een hippere variant. De bao bun-trend had jaren geleden al tout Parijs in zijn greep en is inmiddels al hoog en breed geland in Nederland.
Pop-up
De broodjeszaak is een initiatief van de Afro-Amerikaanse Simon en zijn zakenpartner Mathieu (de zoon van schrijfster Saskia Noort). Simon doet de bedrijfsmatige kant, Mathieu de creatieve kant. De goede vrienden hadden in de tweede lockdown een bao bun pop-up aan de Nieuwezijds Kolk. Ze leverden de broodjes door de hele stad en kregen steeds meer naam. Een vaste stek kon niet uitbijven.
Vleug Amsterdam-Zuid
Op zondag 10 maart was het zover en gingen Larry’s deuren open: rood-witte ballonnen bij de ingang, bezoekers die binnen tegen de muur hangen of op krukken zitten. Hoewel de zaak al sinds 12.00 uur open is, is het er nog hartstikke druk als ik er om 16.00 uur binnenkom. Twintigers, funky kinderen en vlotte ouderen met een vleug Amsterdam-Zuid. De sfeer is gemoedelijk. Bezoekers maken ruimte voor elkaar. Naast me tevreden geluiden: “Dit is voor herhaling vatbaar.”
Faking duk
Weer schrik ik van de prijzen. Dat gebeurt me de laatste tijd best vaak én overal: van de eieren in de supermarkt tot aan – pak ‘m beet – een Turks ontbijt met een moderne twist. Om me heen is vooral het broodje met kimchi halloumi populair. De faking duk lijkt mij ook wel spannend, maar toch ga ik voor de sticky tempeh. Alle buns hebben dezelfde prijs (8,50 euro) en je kunt er een salade of patat bij bestellen (5 euro).
Tussendoortje
Het zaakje heeft ook al merchandise paraat. Voor vier tientjes ga je met een t-shirt van Larry’s naar huis. Het brein van de print, illustrator Mathieu, staat in de keuken broodjes te vullen. Terwijl Simon soepel de bestellingen opneemt. Mijn broodje komt kwiek. Gulzig hap ik erin. Plakkerig is het zeker en romig eveneens: kloddertjes mayo nestelen zich in mijn mondhoeken. Sliertjes tempeh, rauwkost en sla meanderen erdoorheen. Prima hap, maar de vullling is wat karig. De bun is voor mij een tussendoortje. Wil je ermee lunchen, dan zou ik tenminste wat patat laten aanrukken. In plaats daarvan zou je na afloop bij de buren kunnen langsgaan. Bij Seoul Food hebben ze vast een dessert voor je, zoals een Koreaans pasteitje met green tea custard (4 euro).
