Bij Kaap West heb je vól zicht over de Sloterplas. Het menu is er kosmopolitisch, al draaien er ook kippen aan het spit. Een medewerker: “Ik ben Surinamer. Ik zou hier niet kunnen werken als de kip niet goed is.”
In 2017 schreef De Westkrant al over Kaap West, een ontwerp aan de Sloterplas van architectenbureau BFAS. Toentertijd was het de bedoeling dat er Levantijnse gerechten (Libanon, Syrië) voor een breed publiek geserveerd zouden worden. De oorspronkelijke huurder haakte echter af en de nieuwe huurders gooiden het over een andere culinaire boeg. Hoewel bij Faisal Bounif en zijn compagnon ook iedereen welkom is, is hun menu een stuk kosmopolitischer: Thaise kippensoep met kokos, vitello tonnato, gegrilde zeebaars, ossenhaas chimichurri en – uniek in Nieuw-West – een hele kreeft.
Loeihoge, ragfijne hakken
Het stelletje naast ons past perfect bij het wereldse menu én interieur. Ik blijf onbeleefd staren naar de vrouw in haar elegante zwarte outfit met loeihoge, ragfijne hakken eronder. Respect, die hakken. Zeker met dit weer. Als ik net iets te hard fluister dat ik me een zwerver voel in mijn eeuwige spijkerbroek, stelt een medewerker me gerust: “Ze hebben iets te vieren, hoor. Ze zijn een jaar getrouwd. U hoeft zich niet overdressed te voelen.” Hoe sympathiek is dat?
Tafel tien
Sowieso heb ik meteen een zwak voor het team. Een medewerkster is zó enthousiast over het interieur van de zaak dat ze me trots de toiletten laten zien. “Het licht bij de spiegel kun je zelf aanpassen. Kijk, de kraan heeft een ingebouwde droger.” De zaak oogt klein, maar er is plaats voor honderd mensen. Middenin staat een boom met roze bloesem. Daaromheen banken, stoelen en fauteuils met zwarte bekleding. De fauteuils kunnen draaien, merkt mijn tafelgenoot. “Handig! Op die manier kun je het uitzicht vanaf verschillende hoeken bekijken.” Dat uitzicht is om over naar huis te schrijven: vól zicht op de Sloterplas, de boten in het jachthaventje en het groen eromheen. Helaas is het tafeltje pal bij het raam bezet. Als ik de volgende keer reserveer ga ik voor tafel tien. Dan zit je echt front row aan de Sloterplas.
Javaanse kipsaté
In de open keuken draaien kippen aan het spit. Verleidelijk om er een te scoren. Een medewerker spoort me aan. “Ik ben Surinamer. Ik zou hier niet kunnen werken als de kip niet goed is.” Uiteindelijk kiezen we voor de Javaanse kipsaté (12,50 euro) en de red carrot burger (12,50 euro). Friet erbij, plus groente van de befaamde Josper Grill. Mijn burger heeft de textuur van een hamburger en dezelfde kleur. Prima! Aan de spies zitten gulle stukken gegrilde sappige kip. Nice! Al mag de saus wat mij betreft iets pittiger. Maar ja, dat zal wel met mijn Indische achtergrond te maken hebben: hoe heter, hoe beter.
Hoe diverser, hoe beter
Eigenaar Faisal komt ook bij ons langs om te vragen of het smaakt. We knikken in koor. Hij vertelt dat de zaak pas twee dagen open is. “Het kan best zijn dat we nu soms foutjes maken, maar we hopen die snel weg te werken. We willen dat iedereen zich thuis voelt in ons restaurant. Hoe diverser, hoe beter.” Inderdaad, hoe diverser, hoe beter. Dat multiculturele is precies wat Amsterdam zo uniek maakt.
