Dit week kwam Aries Noodles met breaking news: vanaf deze week heeft hij weer kulit ayam, gebakken kippenvel. Een must voor de échte kippenliefhebber.
“Als je dát eet, ben je echt een varken”, zei een collega ooit, terwijl ze iets van haar gegrilde piepkuiken afsneed en opkeek. Wist zij veel dat ik toen net iets zat te eten wat volgens haar zwijnenvoer was: de huid van de kip, zijn velletje, een knapperige versie om precies te zijn. Ik lachte sullig. En zwijg. Niemand wil te boek staan als laagste dier in rang, als viezerik in het kwadraat. Gelukkig ben ik die schaamte al decennia voorbij en durf ik er nu gewoon vooruit te komen: ja, ik eet kippenvel.
Wadjan
Bij ons thuis gingen de vlaggen uit als er gebakken kip op het menu stond. Voordat mijn Indische moeder de kip in de wadjan liet glijden, haalde ze er stukken vel vanaf. Niet om die vervolgens weg te gooien – het idee alleen al – maar om die apart te bakken. Opgekrulde stukjes kippenvel, krokant als kroepoek. Mijn vader en ik vochten erom. Toen ik dit weekend las dat de Noedelkoning van Nieuw-West weer chicken skin op het menu heeft gezet, werd ik weemoedig. Al dat lekkere eten bij ons thuis. Ik had het toen meer moeten waarderen. Maar nee hoor, ik vond het vanzelfsprekend dat ik elke dag at alsof ik een toko woonde.
Delicatesse
De harde realiteit is dat krokant gebakken kippenvel in Nederland zelden op het menu staat. Bij mijn weten is Aries Noodles het enige Amsterdamse restaurant waar deze delicatesse wordt aangeboden. ‘Kippenkroepoek’ én nog veel meer ander Indonesisch street food. Ik weet wel waar ik morgen boodschappen ga doen.
http://www.ariesnoodles.nl
