De wijk Houthaven is weer een restaurant rijker: ZA Amsterdam. Net als het briljante Lars verderop zit ook deze nieuwkomer in het hogere segment. Alleen is het er nóg decadenter.
Het gezin naast ons is keurig gekapt en zit strak in het pak. De vier dames bij de bar zijn gedrenkt in zwoele parfums, pronken met palen van hakken en blinken van de sieraden.
Ze kunnen direct de catwalk op, maar zijn dat geenszins van plan; we hebben hier namelijk te maken met ‘lady bosses’, althans dat begrijp ik uit hun gesprekken. Zo glamorous als zij zijn, zo drop-dead-boring zien wij eruit met onze spijkerbroeken, sneakers en wallen van hier tot Turkije. Het personeel walgt niet van ons, gelukkig. We krijgen een royal treatment, compleet met ondertiteling bij de kaart en vragen over hoe we ons voelen en waar we vandaan komen.
Boudoir
Alles gaat in het Engels. En daarmee is de toon gezet. ZA Amsterdam aan de Danzigerkade is namelijk niet het gemiddelde hap-slik-wegtentje op de hoek. De zaak die sinds 10 december open is, mikt op een internationaal publiek en biedt shared dining met gerechten in mediterrane stijl. Het gros wordt bereid door Vincent Foppen, een chef-kok die eerder kookte bij Eleven Madison Park in New York en bij de Echoput in Hoog Soeren. Voor de pizza’s en focacce heeft mede-eigenaar Stefano Franco echter de Romein Antonio laten invliegen.
Bolinger
Het interieur met marmer, messing, eikenhouten panelen en blauwgroen beklede fauteuils is een kruising tussen een boudoir en een club. De optelsom van dit alles levert een restaurant op dat ook uitstekend zou passen in iedere chique wijk van Londen, Dubai of Bangkok en waar je met gemak je creditcard in vuur en vlam kunt zetten. Bijvoorbeeld door voor 100 euro een fles Bolinger-champagne te bestellen of door voor 25 euro kaviaar te laten scheppen op je pasta met scheermesjes, gerookte boter en limoen van 16 euro.
Sardijnse ‘bolletjespasta’
Wij bestellen in de stijl van onze povere looks en kiezen ‘slechts’ voor drie gerechten: gekarameliseerde andijvie met dadelpuree, fregola (Sardijnse ‘bolletjespasta’) met champignons, ingelegde cantharellen en 64 °C ei en een pizza met mozzarella, de andijviesoort escarole, pikante gorgonzola en varkensworst met venkelzaad.
Pizza-chips
De pizza is absoluut de lekkerste die ik in tijden heb gehad. Die korst, zó krokant, zó dun; als ze het als chips zouden verkopen, zou ik een paar zakken inslaan. En dan die stukjes perfect gekruide worst met die stoere, krachtige kaas:mamma mia, hoe fijn is dat? De groente vooraf is ook prima, maar minder memorabel dan de romige pasta met dat perfect zachte ei erdoorheen; niet zo’n druiper van een gepocheerd ei, maar een zacht-stevige versie; onweerstaanbaar in combinatie met de beetgare paddenstoelen (14 euro). Voor 20 euro extra kun je er er verse truffel overheen laten schaven, maar dat is wat mij betreft echt vloeken in de kerk. Echt too much: truffel heeft zo’n overheersende smaak, zodra je daarvoor kiest kunnen die andere smaken het wel shaken. Welke mafkees doet zoiets nou?
https://za-amsterdam.com
