De jeugd heeft de toekomst. Tenminste, zo hoort het te zijn. Maar jongeren hebben het op dit moment zwaar. Denk maar aan al die pubers die nu dag en nacht thuis doorbrengen, terwijl ze er normaal gesproken op uit zouden trekken: naar school gaan, afspreken met vrienden, hun eerste verliefdheid najagen, sporten, uitgaan, dansen, gek doen, een bijbaantje nemen… Ze zouden zich ontwikkelen, het leven ontdekken, het leven vieren. Want je bent jong en je wilt wat. Maar in plaats daarvan brengen ze nu al bijna een jaar noodgedwongen door in de schemerzone tussen lockdown en versoepeling. Ondanks de belofte van licht aan het einde van de tunnel duren de maatregelen steeds langer en worden ze steeds zwaarder. Met nu als heftigste maatregel de avondklok. Die is voor vrijwel niemand een pretje, maar voor de ontwikkeling van jongeren kan het simpelweg schadelijk zijn.
De huidige generatie scholieren en studenten blijft de rest van hun leven last ondervinden van het feit dat ze langere tijd minder goed onderwijs krijgen, zo voorspellen hoogleraren Mirjam van Praag en Bas Jacobs. Die last is niet evenredig verdeeld: ‘Leerlingen en studenten uit achterstandsgroepen krijgen minder onderwijsondersteuning van hun ouders en hebben minder geld voor extra leermiddelen als laptops of bijles.’
Als stadsdeelvoorzitter maak ik me zorgen over wat corona betekent voor jongeren in West. Want het blijft niet bij economische gevolgen alleen. De Universiteit Leiden schat in dat alleen tijdens de eerste lockdown 40 duizend kinderen slachtoffer zijn geworden van kindermishandeling, een verdrievoudiging. Het Amsterdam UMC ziet in onze stad een sterke stijging van het aantal kinderen met eetstoornissen zoals anorexia. En via het jongerenwerk in ons stadsdeel krijgen we signalen dat eenzaamheid, verveling en psychische klachten onder jongeren in West toenemen.
Tegelijkertijd wordt het bieden van ondersteuning door het jongerenwerk lastiger door alle maatregelen: geen grote groepen meer bij elkaar, alles zoveel mogelijk online. Wij zien het daarom als onze plicht om het komende jaar extra aandacht te geven aan kwetsbare jongeren, degenen die het hardst geraakt worden door de coronamaatregelen. Dat betekent: versterken van het jongerenwerk. Maar ook: het organiseren van activiteiten voor jongeren, zoals we afgelopen jaar hebben gedaan tijdens Mizomermokum en Midwintermokum: een voetbalmeidenkamp met straatvoetbalster Rocky Hehakaija, schaatsen op de Jaap Edenbaan, samen podcasts maken. We moeten ook de komende maanden extra aandacht blijven geven aan de jeugd en jongeren in West.
Want laten we een ding niet vergeten: onze jeugd heeft de toekomst.
