Tot twee keer toe werd al ingebroken bij nieuwkomer Jeju in Oud-West. Patricia ging er Koreaans borrelen en moedigt iedereen aan om langs te gaan en ze ‘liefdevol welkom te heten’.
Twee tellen nadat ze bij Jeju was binnengestormd, komt er een schaal met Korean fried chicken op haar tafel. Op de ene helft ligt kip met show cheese powder, op de andere helft kip met jalopeño mayonnaise. Behendig doet ze een plastic handschoen aan, zodat ze er ontspannen op los kan kluiven. Met haar plasticloze hand grijpt ze naar het portie kimbap (Koreaanse sushi) dat later wordt geserveerd. We raken aan de praat. De Amsterdamse met Chinese roots blijkt haast te hebben.
Paaldanseres
Ze vertelt dat ze haar auto verderop heeft geparkeerd en dat de parkeermeter over tien minuten afloopt. “Ik ben paaldanseres. Dadelijk ga ik trainen, maar eerst kom ik hier energie opdoen. Gisteren was ik hier ook. Ik vond het zó lekker dat ik terug wilde komen. De fried chicken die ik eerder had, had een saus die zo pittig was dat ik bijna moest huilen. Vandaag pak ik het voorzichtiger aan.”
Bewondering
Een kwartier later heeft ze alle kip en sushi opgegeten. Als we een pet op zouden hebben gehad, zouden we die af hebben gezet. Ook het personeel kijkt haar met bewondering na. “She had a real big plate.” Ik vraag me af hoe het is om ondersteboven aan een paal te hangen met een halve kippenren in je buik. Wat een vrouw! In je eentje binnenkomen en recht op je doel afgaan. She rocked, big time.
K-Pop
Aan de toog bij Jeju Korean Bar & Kitchen in de De Clercqstraat 52H praten we na over haar actie. Jeju is in de plaats gekomen van cavacafé Five Brothers Fat. De nieuwkomer draait om soju, de Koreaanse versie van sake, en streetfood. Wij borrelen met smakelijke kip-kimchidumplings (7 euro), een blikje rijstwijn (14% alcohol) en Korean SFC Melon Soda. Fijn sfeertje hier: kleurrijke posters aan de muur, K-Pop op de achtergrond, kabbelende gesprekken. We wanen ons even terug in Zuid-Korea, het land waar we in mei nog waren, en dat mij inspireerde tot een artikel over Zuid-Koreaanse invloeden in West.
Viskoekjes aan een stokje
Jeju’s eet- en drankmenu bevat alle hits die je in Zuid-Korea ook vindt: gebakken rijst met kimchi, een salade van glasnoedels met gesneden gekruid rundvlees (japchae bulgogi), een zeevruchtenpannenkoek, viskoekjes aan een stokje. Voor de gefrituurde kip is een glansrol weggelegd: kip met soja-knoflookglazuur (vanaf 17 euro), honingboter of yoghurt-ui? Noem het, en het is er! Het eten wordt bereid door chefs die eerder werkten bij de Koreaanse restaurants Miss Korea en Kim’s So. De eigenaar heeft roots in Zuid-Korea, op het eiland Jeju als ik het goed heb.
Liefde voor Amsterdam
Het personeel is allerliefst, elke medewerker heeft wortels in Azië. Een van hen komt uit Hong Kong en is laaiend enthousiast over Amsterdam: de mensen, de reuring, de schoonheid. Eerder woonde hij in München, maar daar kon hij kort over zijn: “Boring, Amsterdam is much better.”
Twee inbraken
Helaas horen we ook dat Jeju al te maken heeft gehad met een donkere kant van onze stad. De zaak ging op 14 november open, maar vorige week werd er al twee keer ingebroken. Aan de barsten in het raam kun je de sporen van de inbraken nog zien. “Ik denk dat ze ons uitgekozen hebben omdat we nieuw in de buurt zijn”, zegt een medewerkster.
Liefdevol welkom
Het frappante is dat bij Jeju’s buurvrouw Sugarbar ook werd ingebroken toen ze net begon. Wat een fout ‘welkom’ voor mensen die hun nek uitsteken door iets nieuws te beginnen! Dat kunnen we in West toch beter. Ik moedig je aan om langs te gaan bij dit uiterst sympathieke adres en ze liefdevol welkom te heten. In West mogen dan boeven zijn, maar de goede mensen zijn nog altijd met meer.
