Bij Pasta Bros in de De Clercqstraat is alles huisgemaakt en kakelvers, volgens Patricia. Focaccia’s van zuurdesem, sandwiches, Italiaanse croissants met tiramisu. “Het is een Italiaans luilekkerland.”
Als iemand een aanstekelijke lach heeft, dan is het Edoardo van Pasta Bros. “Zeg maar Ed. Dat doet iedereen. Ze denken dat ik Nederlands ben.” Dat hij staat te stralen is volstrekt logisch. Het bedrijf dat hij samen met zijn broer Giacomo heeft, krijgt namelijk steeds meer handen en voeten. De broers uit Guastalla, een dorpje bij het bloedmooie Parma, organiseren al een tijdje pasta workshops en hebben sinds twee weken een eigen stek in Oud-West, De Clercqstraat 40H.
Bakkerij
Behalve een pastificio (ambachtelijke pastafabriek) is hun zaak ook een bakkerij. Mijn ogen schieten alle kanten op. Ik zie focaccia’s van zuurdesem met flinterdun gesneden aardappel en met pepperoni en artisjok (5 euro voor een stuk). Vooraan liggen verleidelijke cornetti zij aan zij. Deze Italiaanse croissants zijn gevuld met tiramisu of belegd met bresaola en mosterdsla. Sandwiches zijn er ook, onder meer met ricotta, walnoot, peterselie, zongedroogde tomaten, broccoli, jalopeñopepers en rucola. Prima proviand voor een picknick in het nabijgelegen Bilderdijkpark. Misschien wil je ook wat mini-pizza’s meenemen?
Caffé e cornetto
Je merkt het al: ik ben heel enthousiast over de nieuwkomer. Het is dan ook een Italiaans luilekkerland. Ja ja, we hebben veel Italiaanse adressen in de buurt. Maar Pasta Bros kan er zeker bij. Alles is hier huisgemaakt en kakelvers. Je kunt je buit eventueel ter plekke opeten en er dan meteen koffie bij bestellen. “De koffie komt van Monks Coffee Roasters in de Bilderdijkstraat. Heel aardige mensen.” Dat zijn het zeker, Ed. Bovendien is hun koffie goed. Mocht je een keer echt Italiaans willen ontbijten, bestel dan caffé e cornetto bij de broers. Geloof me: ook zonder beleg hapt de cornetto fijn weg (à 2,80 euro). Het zoete laagje geeft het knisperende en luchtige briochedeeg vleugels.
Fine dining restaurants
“Kom, kijk hier. We hebben ook meeneemmaaltijden”, zegt Ed als hij me naar de koelkast leidt. “Deze pastavorm heet casarecce, die ‘rolletjes’ krijg je met onze saus van cavalo nero, palmkool.” Ik hoor Giacomo in de open keuken lachen om het enthousiasme van zijn broertje. Giacomo is de chef van de twee. Hij heeft jarenlange ervaring in fine dining restaurants. Naar eigen zeggen is Ed degene die ervoor zorgt dat alles er even goed uitziet als het smaakt. Verder is hij de gastheer van de zaak in Oud-West.
Compliment
Ed kijkt zó trots rond dat ik hem wel een compliment moet geven. “Je moet trots zijn op je zaak én geboorteland. Italië heeft álles: mooie steden, literatuur, films, eten.” Hij grinnikt. Alsof hij dat niet weet. Duh, heb je ooit wel eens een Italiaan ontmoet die niét trots is op zijn land? Wat een suf compliment. Ik taai af met een mini-pizza in een papieren zak. “Twee minuten in de oven doen voordat je gaat eten. Dan is hij op z’n best”, zegt Ed, terwijl hij uitbundig zwaait. Het lijkt wel of er blijheid in het grondwater van deze straat zit. Onlangs was ik bij zijn bijna-buurman Sunny Bites en dat was ook al zo’n vrolijke ervaring!
