Een bestuurder die er niet voor terugdeinsde om zelf het uitvoerende werk te doen als het hem allemaal te langzaam ging. Dat ongeduld typeerde ook de gedreven en enthousiaste PvdA-bestuurder Jeroen van Berkel (50), een betrokken politicus die wars was van bureaucratie en het liefst problemen zo snel mogelijk oploste. Jeroen was van iedereen, van de buurt, van de mensen, van het stadsdeel. West is iemand verloren die niet boven de burgers stond, maar er tussenin. Gedreven met een actie-mentaliteit, iemand die zelf op de hoogwerker ging staan om nestkastjes op te hangen en die een container liet wegslepen omdat die illegaal werd verhuurd aan toeristen. Altijd zelf op pad, zelf langs fietsen, kijken wat er aan de hand is, praten met de bewoners. En als het moest, schroefde hij eigenhandig een verkeersbord los dat niet goed hing. Jeroen was een man die niet terugdeinsde voor lastige situaties en altijd dacht in oplossingen. Als iets muurvast leek te zitten, dan duwde hij door totdat het los kwam: hij kon ijzer met handen breken. En dan was hij veeleisend, niet alleen voor zichzelf, maar voor iedereen met wie hij werkte. Hij had een broertje dood aan mensen die elkaar napraten, of dingen beweren op basis van ‘horen zeggen’. En hij was bepaald niet bang. Jeroen bestuurde zonder angst, onbevreesd om fouten te maken, want daar leerde hij dan weer van. Hij citeerde ook graag Job Cohen als er getwijfeld werd over hoe gevoelig informatie was. Dan zei hij luidkeels: ‘probeer het anders eens met de waarheid’. De bewoners kwamen op de eerste plaats. Weet je zeker dat bewoners hiervan weten, weet je zeker dat ze hierbij betrokken zijn? En dat zeker weten was van levensbelang, want assumption is the mother of all fuck ups, zei hij dan. Bewoners meer te zeggen geven, een stem geven, laten participeren, dat was een belangrijke drijfveer en op dat onderwerp hield hij de organisatie scherp. Hij schuwde het experiment niet. En zo werd hij de drijvende kracht achter Stem van West, West Begroot en andere manieren om die burger niet alleen te betrekken, maar ook mee te laten bepalen. Bewoners maken daar (nog steeds) gretig gebruik van. Van een prachtige ode aan Eberhard van der Laan door Kamp Seedorf tot aan gierzwaluwkasten in De Baarsjes tegen muggen. Hij genoot van alle ideeën en creatieve energie die de bewoners te bieden hadden. Hij geloofde daar heilig in en andere stadsdelen namen dit participatief begroten over. Ook gaf hij lezingen en presentaties in andere steden om uit te leggen hoe West Begroot is ontstaan. Dan was hij trots. En terecht. We gaan Jeroen enorm missen voor de energieke en fanatieke Ajacied die hij ook was. Altijd morren als de belangrijke wedstrijden van zijn cluppie ingeroosterd waren op hetzelfde moment als de stadsdeelcommissievergadering. Jeroen kon genieten van het voetbal, de creativiteit en de onvoorspelbaarheid. Het leven gaf hem energie: voetbal, varen, vrienden en natuurlijk zijn partner en twee dochters. Een uniek bestuurder die je niet zomaar vervangt, want op z’n Jeroens bemoeide hij zich overal mee, las stukken tot in detail en was altijd kritisch. Zijn jongste missie was om West schoner te maken, vuilnisvrij. Hij had veel waardering voor de containeradoptanten, die hij ook liet meepraten over het aanpakken van het afvalprobleem. Nooit deed hij iets uit eigenbelang, maar altijd om de stad mooier en beter te maken, voor het leven en welzijn van de Amsterdammers in West. We zetten Jeroens missie voort.
Stadsdeel West
