Vooral in Lissabon struikel je over de taartjes van bladerdeeg met gele room erin. Inmiddels hebben de pastéis de nata ook in onze buurt voet aan de grond gekregen. Hoe dat ging, lees je hier.
De wijk Belém in Lissabon is een bedevaartsoord voor zoetekauwen. In rijen van tien marcheren ze naar de Antiga Confeitaria de Belém voor een geliefd gebakje: de pastel de Belém, ook bekend als pastel de nata. Sinds 1837 rollen die hier uit de oven. Tegenwoordig zijn dat er gemiddeld 20.000 per dag, in de zomer kan dat oplopen tot 40.000. Dat de taartjes van bladerdeeg met gele room (custard) zo populair zijn, begrijp je al bij de eerste hap. Portugezen eten de roomtaartjes het liefst warm en met kaneel en poedersuiker er bovenop. Een espresso ernaast maakt de ervaring compleet.
Mr. Nata
In Amsterdam zijn de pastéis de nata ook te koop. De nieuwste plek is Mr. Nata op de Haarlemmerdijk 37. Sinds 2 december ben je daar welkom voor de klassieke Portugese roomtaartjes (à 2,75 euro) en varianten daarop, zoals roomtaartjes met port of bosbessen. Vegans hebben hun eigen taartjes. De pastéis zijn er zowel in een ‘gewoon’ als een mini-formaat. Er wordt ook koffie geschonken.
Tweede filiaal
Achter Mr. Nata zit José Cruz. Deze Portugees verkoopt de taartjes al sinds de coronacrisis. Eerst uitsluitend aan de horeca. Toen de restaurants waren gesloten tijdens de lockdown, besloot hij zich te richten op consumenten. Dat begon met een website, waar klanten de gebakjes konden – en kunnen – bestellen, en resulteerde in een fysieke winkel in de Van Woustraat. In februari ging die zaak officieel open, en nu is er dus Mr. Nata nummer 2 in de Haarlemmerbuurt.
Casa Bocage
Mr. Nata is overigens niet de enige plek net buiten Westerpark waar je de Portugese lekkernij kunt kopen. Ik haal de taartjes namelijk al jaren iets verderop, bij Casa Bocage aan de Haarlemmerstraat 111A. Deze delicatessenwinkel verkoopt al bijna tien jaar Portugese kwaliteitsproducten: wijnen, bacalhau, visconserven, worsten, hartige én zoete hapjes.
De Gruyter
De pasteis de nata zijn ook present op diverse plekken in West, zoals de Coffee Company in de Kinkerstraat 330-332. Voordat ik daar het eerste Portugese roomtaartje vond, at ik ‘m al bij Piet de Gruyter aan het Limburg van Stirumplein, een buurtcafé dat werd gedreven door drie vrienden. Mede-eigenaar Maarten Melo liet zijn Portugese roots doorsijpelen in het menu. Vandaar dat wij in Westerpark al aan de Portugese roomtaartjes zaten, toen het gros van Amsterdam nog muffins at. Ik bestelde die roomtaartjes geregeld. En volgens mij was ik niet de enige.
Crema catalana
Helaas staan ze inmiddels niet meer op de kaart. Zoals we schreven heeft ‘Piet’ sinds april een nieuwe eigenaar. Stap voor stap is hij zijn eigen stempel op het café aan het drukken. Het interieur is van authentiek naar conceptueel gegaan en ook de kaart is ‘gepimpt’: bye bye pastéis de nata. Als alternatief komt de crema catalana op de kaart nog het best in de buurt. Al is dat géén taartje, maar een pudding. Een soort Spaanse versie van de Franse crème brûlée. Same same but different. Why? Een overbodige actie, als je het mij vraagt.
