Hoewel La Tarantella pas sinds twee weken open is, struikel je er volgens Patricia over de goede vibes. Ook vind je er zeevruchtenrisotto met prosecco, haute friture én koningskrab. “Puur snoepen, hier!”
Het menu van La Tarantella in de Bentickstraat leest als een tintelend vakantieliedje. Je zou jezelf er makkelijk in kunnen verliezen. Maar dat gebeurt mij niet. Ik houd het hoofd koel en weet precies wat ik wil: een mix van tonijn- en octopuscarpaccio, risotto met zeevruchten en prosecco en de zwarte linguine met koningskrab van de grill – een gerecht buiten de kaart om. Over heel veel dingen ben ik hartstikke onzeker, maar één ding weet ik wel: ik kan bestellen als de beste.
Italiaanse ‘rijsttafel’
Terwijl we stukjes brood uit de houtoven dippen in perfect zoete olijfolie, dompelen we ons onder in het geroezemoes om ons heen. Levendigheid troef op het terras: kinderen eten pizza terwijl ze kleurplaten kleuren, volwassenen proosten met bolle glazen Aperol Spritz. Naast ons klinkt een van ’s werelds mooiste talen: Braziliaans Portugees. De melodieuze woordenstroom stopt als de bestelling wordt neergezet: de antipasti misti, een optelsom van gegratineerde mosselen, caponata, gestoofde bietjes en méér. Alleen al van de uitleg bij de gerechten begin ik te kwijlen als een Rottweiler. “Oh, net een rijsttafel, maar dan op z’n Italiaans”, mompelt mijn tafelgenoot.
Gefrituurd kunstwerk
Aan de andere kant is het ook raak. Dáár wordt een waar kunstwerk neergezet: een schaal met verschillende soorten gefrituurde vis, waaronder rode mul, gamba’s en inktvisringen. Onze Italiaanse buurmannen laten hun glazen wijn er even voor staan. De een doet zijn ogen dicht om de geur op te snuiven, de ander grijpt naar de stukken citroen en perst ze met één hand volledig uit over de vis. Hun ogen zijn volledig gericht op de gefrituurde buit. Niet meer praten, niet meer lachen, niet meer drinken. Deze heren eten. En doen dat zoals het hoort: vol overgave.
Chef uit Puglia
Links een parade van zaligheden, rechts een portie haute friture. Mijn god, de twijfel slaat toe; was mijn bestelling eigenlijk wel zo briljant? Mede-eigenaar Arnoud lacht: “Relax, je kunt nu eenmaal niet alles tegelijk eten. Geloof me: je bestelling is uitstekend.” Al bij de eerste hap van het voorgerecht komt mijn zelfvertrouwen terug. Ragfijne plakjes octopus en tonijn badderen in een dressing van olijfolie en citroen; goddelijk (18 euro). Even waan ik me een strandtentje in het wonderschone Puglia, de geboortestreek van de chef. Ik ruik en proef de zee.
Krab-traktatie
De risotto (18,50 euro) doet daar nog een schep bovenop. De visbouillon laat de rijstkorrels excelleren. Tel daar de flinke dosis zeevruchten bij op, en je hebt een gerecht van wereldklasse. De krab bovenop mijn linguine is ook al zo’n traktatie. Geen geklooi met een tang, gelukkig. Fikse stukken stevig krabvlees liggen te lonken als een dolle en zijn ready to eat. Delicaat, iets zoet van smaak. Hoe lekker kun je zijn? En dan accentueren de kerstomaatjes in de saus ook nog eens het zoete in de krab. Puur snoepen, hier!
Tips uitwisselen
Onze buren zijn minstens zo enthousiast als wij. De Italiaanse mannen juichen bijna als wordt gevraagd of ze goed hebben gegeten. De gezichten van onze andere buren, een culinair journaliste en haar Braziliaanse vriend, zijn een open boek: het leek wel of ze bij iedere hap nog meer gingen stralen. Soepel raken we met elkaar in gesprek en wisselen we tips uit over de smakelijkste plekken op de wereld. En passant hebben we het ook nog over de allerbeste restaurants in Westerpark en de rest van Amsterdam.
Mini-maatschappij
“Dat vind ik het allerleukste: als mensen van verschillende tafels met elkaar in gesprek raken”, zegt Arnoud als ik afreken. “Ik ben bezig geweest met fotografie en film, maar werk de laatste jaren in de horeca. Het mooie van de horeca is dat je een mini-maatschappij kunt creëren; een ongedwongen setting, waar mensen met elkaar praten en lief zijn voor elkaar.” Wat mij betreft is hij daar met La Tarantella heel goed in geslaagd. Je struikelt er bijna over de goede vibes. En dat terwijl de zaak pas sinds twee weken open is. Het zit op de plek waar voorheen Bistro Bentinck zat.
Little Italy
Arnoud runt het restaurant samen met chef Nicola (‘Nico’). Samen hebben ze onder meer gewerkt bij Bella Storia, iets verderop in de straat. Zakenpartner nummer 3 leidt de pizzatent naast het restaurant. Deze zaak staat bekend als Piccolo Storia, maar binnenkort zal de naam La Piccolo Tarantella op de gevel verschijnen. Handig: als je in het restaurant zit, kun je de pizza’s van deze zaak gewoon laten aanrukken. Westerpark stond al bekend als Little Italy en de komst van het Tarantella-imperium onderstreept die reputatie. Als fan van authentiek Italiaans eten vind ik dat wel een dansje waard, eentje in Zuid-Italiaanse stijl. Tarantellaatje dansen?
