Voor de mosselen met friet ging Patricia naar Café Toussaint. Ze vindt dit eetcafé in Oud-West ‘gezellig, knus, gemoedelijk’, maar plaatst kanttekeningen bij de dagschotel: casserole van rookworst.
De Bosboom Toussaintstraat is met stip de sfeervolste eetstraat van West, tenminste als je van Parijse allure houdt. Onder de bomen staan bij goed weer terrasjes opgelijnd. Vooral in de driehoek Gertrude, De Italiaan en Café Toussaint is het dan een dolle boel en zijn vrije plekjes schaars. Als we naar Café Toussaint op nr. 26 gaan, zijn we blij dat we gereserveerd hebben. Het ruime terras knalt bijna uit zijn voegen van de vele gasten en ook binnen is het aardig vol.
Winterrooster
Voor de twee medewerkers die vandaag dienst hebben, is het bikkelen om iedereen te bedienen. Dat dit niet altijd even soepel en rap gaat, is nogal wiedes. Waarom zo weinig personeel? “We hebben nog steeds een winterrooster met bijpassende bezetting. Op zo’n warme dag als vandaag hadden we niet gerekend. Het is pas maart.” Dat is lekker verdienen voor de eigenaar, denk ik. Tel uit je winst: véél gasten, amper personeel. Was het echt niet mogelijk om met spoed extra mankracht (m/v/x) te regelen?
Divers publiek
Anyway, van de drie restaurants die ik net noemde, heeft elke zaak zijn eigen clientèle. Bij De Italiaan vind je veel gezinnen, bij Gertrude zitten twintigers en dertigers met Insta-waardige outfits en dito blik. Het publiek van Café Toussaint is stukken diverser: bevriende 55-plussers, een vader met mokkende tienerdochter, yup-achtige stelletjes van dertigers, jolige studenten. Pantalons, joggingbroeken en merkjeans gaan hier hand in hand. Kaarsen bij het raam, een allergaartje van meubelstukken, verse roosjes op tafel. Gezellig, knus, gemoedelijk: eetcafé Toussaint is het allemaal.
Franse keuken
Je kunt er mosselen eten, ‘s avonds én ‘s middags. Hoe leuk is dat? De kaart is duidelijk beïnvloed door de Franse keuken. Behalve moules Toussaint, maakt de kok op verzoek een steak voor je, compleet met sauce Toussaint, friet en seizoensgroenten. Als voorgerecht zou je slakken kunnen nemen en voor toe een kaasplankje. Naast de vaste gerechten is er ook een plat du jour. Vandaag is dat een casserole van rookworst met pastinaakpuree en doperwten.
Mosselen
Voordat ik binnenkwam, wist ik al dat ik voor de mossselen met friet zou gaan (23 euro). Groene slaatje (5 euro) erbij, en kláár. Mijn tafelgenoot voelt wel wat voor de casserole van rookworst. “Dat is écht wat anders”, hoopt hij. Mijn mosselen komen op een diep bord. Lekker dat ze zijn! De bouillon waarin ze dobberen is ook goed op smaak. Ik krijg de neiging om mijn mond aan het bord te zetten en de ‘soep’ naar binnen te slurpen. Een lepel vragen kan natuurlijk ook, maar op de een of andere manier wil ik de medewerkers niet lastig vallen.
Casserole van rookworst
De casserole van mijn tafelgenoot klinkt chiquer dan dit gerecht is. Dit ovengerecht lijkt namelijk op de aardappel-gehakt-zuurkoolschotel die wij als studenten bij herhaling maakten. Met schijfjes rookworst in plaats van gehakt smaakt die schotel ook prima. Eerlijk is eerlijk, de puree van Toussaint is veel smeuïger – want romiger. En, ja, het eet soepel weg. Het schaaltje is zó leeg. Toch hadden we stiekem meer verwacht van een zaak waar je ook champagne kunt laten aanrukken (65 euro). De casserole is wel heel erg student voor die prijs (18 euro).
Superfrieten
Het goede nieuws is natuurlijk dat de dagschotel per dag verschilt. Misschien had de chef vandaag niet zoveel inspiratie, terwijl diegene op andere dagen creatiever is dan Alain Ducasse en Alain Caron bijelkaar. Overigens kan de chef aardappels bakken als de beste. Hulde voor de frieten bij mijn mosselen! Ze zijn groot, dik en hebben een verrukkelijk krokant korstje. Wie zo bakken kan, heeft vast meer in huis dan zo’n studentikoze ovenschotel.
