Voor het eten hoef je niet per se naar het restaurant van het Mercure Hotel bij Sloterdijk. Maar je zit er wél mooi hoog en lekker koel.
In het kader van ‘if you can’t beat them, join them’ besloten we vandaag de toerist uit te hangen. Met al die nieuwe hotels rond Sloterdijk, is dat gebied natuurlijk een prima hangplek. De Park Inn by Radisson is het nieuwste hotel, maar wij koersen af op het Mercure. Het gerucht gaat dat het restaurant op de achtste een aanwinst is.
Crème brulée
Bruin, wit, beige, Perzisch kleedje, blauw poefje. Aha, een eclectische inrichting! Dat zien we vaker de laatste tijd. Rechts van de lobby nemen we de lift omhoog. In het lekker koele restaurant worden we aangesproken in het Engels. “Wij spreken gewoon Nederlands hoor”, zeg ik overdreven hard. Dat komt niet over. Het gros van het personeel spreekt enkel Engels. Een groep Britten zit aan het bier, een Franse familie eet de crème brulée van wortel en gember, aan het tafeltje naast ons zitten twee Duitse zakenmannen.
Gegrilde pulpo
Onze tafel zit bijna aan het raam vastgeplakt. Mijn vriend straalt. Hij is namelijk gek op hoge gebouwen. “Ooit woon ik in een wolkenkrabber”, zegt hij regelmatig – geen idee met wie, voor mij hoeft dat niet zo. Vanaf onze plek is goed te zien dat Sloterdijk best wel booming is. We zien de rode zeecontainers van Bret, het propvolle terras van Hermes. Als we de kaart krijgen, zijn we even stil. Wat moet je eten met deze tropenhitte? Een risotto van wilde bospaddenstoelen vind ik wel heel erg ‘herfst’. De gegrilde pulpo past beter bij dit weer.
Sneeuw van kaas
Er staat aardig wat vlees op de kaart, steaks in alle soorten en maten, bijvoorbeeld. Maar we gaan voor de burger van Angusbeef (18,50 euro) en voor de grote caesar salade (16,50 euro). De hamburger is prima te doen. Alleen hoeft die overdaad aan sauzen voor mij niet zo: klodders piccalily én truffelmayo. De frietjes erbij mogen best donkerder. Als ik zucht, zweeft er Parmezaanse kaas door de lucht. Wow, watskeburt? Het lijkt wel of er sneeuw op mijn salade is gevallen. Een sneeuw van geraspte kaas, om precies te zijn. De kok is overduidelijk niet zo van het zuinige. Veel saus, veel eieren, veel bacon en een homp (Indiaas gekruide?) kippendijvlees. Dit is bepaald niet de minst verfijnde salade die ik ooit heb gegeten, maar het is wel de best vullende bak groenvoer die ik ooit at.
