Edita in Bos en Lommer is het buurtrestaurant waar je wil wonen

Edita. (Foto Patricia Jacob)
Hoogstins2024

Sinds een maand zit Edita in het pand waar voorheen het razend populaire Local Hero zat. Patricia ging langs bij de nieuwkomer in de Jan van Galenstraat, waar nu Franse en Italiaanse lekkernijen uit de keuken rollen en het ‘een en al knusheid’ is.

Anna Meyer deed horecaervaring op bij diverse Amsterdamse zaken, zoals sterrenzaak De Kas in Watergraafsmeer. Gaandeweg borrelde het idee op om zelf een restaurant te starten. En waar kon dat nu beter dan in haar eigen wijk: Bos en Lommer? Ze greep haar kans toen Willem stopte met zijn ontbijt-en lunchzaak Local Hero en het pand in de Jan van Galenstraat 92H vrijkwam. Sinds een maand bestiert ze er Edita, een eetcafé dat is vernoemd naar haar oma Edita, die ook in Bos en Lommer woonde.

Knusheid
Als we op een donderdagavond bij Edita binnenlopen is het er even druk als vroeger, tijdens een lunch bij Local Hero. De grote hoeveelheid gasten heeft Edita dus (nu al) gemeen met de voorganger, maar voor de rest is het een heel andere zaak. Local Hero had bijvoorbeeld strakke Scandinavische looks, terwijl Edita een al en knusheid is. Warme kleuren zetten hier de toon. Schilderijtjes, spiegels en filmposters aan de muur, gebloemde vintage borden op de tafels, overal kaarsen en vaasjes met verse bloemen.

Zithoek
Achterin is een zithoek, inclusief kussens, Perzisch kleed en schemerlamp. Je zou bijna je schoenen uitschoppen om na het eten even te gaan liggen op de bank en uit te buiken. Als bonus is er ook nog een tuintje. Handig om een luchtje te scheppen na een verhitte discusie of zo met je tafelgenoot.

Sardinetoast
Dat ik hier wel zou willen wonen, heeft ook te maken met de Franse en Italiaanse lekkernijen die uit de open keuken rollen. Rillettes van eend bij het aperitief, als voorgerecht artisjok met een vermouth-mosterddip (10 euro) of sardinetoast met bruine boter en ‘nduja (pittige smeerworst uit Calabrië). Voor toe is er kaas met appelstroop of iets zoets, zoals een Franse tompouce (millefeuille) met peer en anijs.

Geconfijte zwartpootkip
Wij houden ons in en nemen ‘slechts’ twee van de drie hoofdgerechten: melanzane-pangratto en geconfijte zwartpootkip met seizoensgroenten (22 euro). Volgens de lady die ons bedient zou dat genoeg moeten zijn, maar eventueel zouden we er nog smashed potatoes (5 euro) en botersla met vinaigrette bij kunnen bestellen. Bij kip horen aardappels, vind ik. En dat slaatje, ach waarom niet? Kom maar door met die sides! Rustig geeft ze vervolgens uitleg bij de (lange) wijnkaart. Haar kalmte vind ik bewonderswaardig. Het is knetterdruk en naast eigenares Anna is ze de enige in de bediening. “Superleuk dat het zo druk is. Ik wil dat iedereen het gezellig heeft en neem voor iedereen de tijd.”

Goede produkten
Zodra ik de melanzane proef, merk ik dat de kok met goede produkten werkt. De tomaat in deze aubergineschotel met kaas heeft de volle smaak van échte tomaat en lijkt in niets op de waterbommen bij de gemiddelde supermarkt. Als ik een stuk kip jat van mijn tafelgenoot, word ik ook behoorlijk blij: stevig, sappig kwaliteitsvlees. Lekker knapperig velletje ook. Dat krokante keert terug in de gebakken aardappelschijfjes. Oh là là, hoe lekker kun je als aardappel zijn?

Buurtrestaurant
Anna noemt Edita ‘een eetcafé’. Die naam dekt de lading wat betreft het informele, ontspannen karakter van haar zaak. Qua prijsniveau neigt Edita meer naar een restaurant. Gelet op de kwaliteit van het culinaire aanbod vind ik Edita echt veel meer restaurant dan eetcafé. Daarom noem ik Edita voortaan ‘gewoon’ een restaurant. Of specifieker: het buurtrestaurant waar je wil wonen.

Foto Patricia Jacob
DeWestkrant