Op de 7e Montessorischool aan de Nachtwachtlaan zijn de kinderen de afgelopen tijd vaak met de dood geconfronteerd. Juf Pleun stierf aan een hartaanval en juf Tineke aan kanker, aldus de makers van de 4-delige serie Zo dood als een Pier. En nu is er nog een juf ongeneeslijk ziek. Een groepje leerlingen wordt gevolgd op de schooltuin. De eerste aflevering is zondag 8 oktober om 19.20 uur bij HUMAN, NPO Zapp en NPO Start.
De 10-jarige Mo, Minh, Mia, Anthony en Natalie wroeten in de aarde, spelen met een dode worm, planten zaadjes en ruimen dorre bladeren op. Ondertussen gaan de kinderen met elkaar in gesprek over de verschillende aspecten van leven, dood en afscheid. Ze hebben het over de dood van hun huisdieren, oma’s en opa’s en juffen.
Soms is de aanleiding iets heel concreets, zoals wanneer Mo een dode vlinder vindt, of als de schooltuin met al die naambordjes wel erg veel weg heeft van een begraafplaats. Ook is er ruimte voor hun eigen ervaringen met de dood en meer abstracte bespiegelingen over wat er daarná komt (of niet).
“Iedereen gaat dood, maar niemand heeft het (graag) erover”, aldus regisseur Sara Kolster. “Kinderen spreken veel vrijer over de dood dan volwassenen. Wij vinden het ongemakkelijk, eng of willen niet te expliciet zijn. Maar het is juist vaak die reactie waar kinderen van schrikken. Daarom wilde ik een serie maken over de dood voor kinderen, vanuit het perspectief van kinderen. De cyclus van het leven in de tuin, van zaadje, plantje tot dode pier, maakt het meteen heel herkenbaar”.
Behalve regisseur is Sara Kolster ook ontwerper en opgeleid als rouwbegeleider voor kinderen en jongeren. Eerder maakte ze de bekroonde radiodocumentaire Toen ik vijf was over het verlies van haar eigen zusje op jonge leeftijd en de jeugddocumentaire Wolkenzusje over hoe het leven van Kess (10) doorgaat na de dood van haar oudere zus Bo.
