De afgelopen week was er een nieuw dieptepunt op het toch al onrustige Van Beuningenplein in West. Een zware vuurwerkbom sloeg het raam van een bewoner uit de sponning. Hij was gelukkig niet in zijn woonkamer die in een klap veranderde in een ruïne van glas. Dit is geen kattenkwaad, maar een aanslag.
En de jongeren die dit hebben gedaan moeten worden opgespoord en bestraft. Het slachtoffer heeft al een langere tijd last van hangjongeren op het plein en de intolerantie: zijn homoseksuele geaardheid is vaak onderwerp van verbaal geweld. De politie neemt dit signaal zeer serieus en onderzoekt of het hier inderdaad gaat om anti-homogeweld. In heel Amsterdam zijn we er scherp op.
In stadsdeel Oost wappert sinds een paar weken de regenboogvlag, omdat lhbtiq’ers daar vanwege het ophangen van die vlag te maken krijgen met homohaat. Een prachtig initiatief om als stadsdeel te laten zien dat iedereen mag zijn wie hij is, dat we inclusief zijn en elkaar niet discrimineren. De problematiek is weerbarstig en er is nog meer nodig om te komen tot oplossingen.
Ik sprak met het aangeslagen slachtoffer van het Van Beuningenplein, die recent ook te zien was in het tv-programma van meester Visser. De bekende rijdende rechter vroeg door en het beeld ontstond dat er sprake is van een ‘Marokkanen-probleem’. Ik begrijp de emoties volledig, maar toch vind ik dat we voorzichtig moeten zijn met dit soort uitspraken en met het creëren van een valse tegenstelling.
Je kunt niet een groep collectief aanspreken op het zeer lakende gedrag van een aantal van hen. Daarmee loop je het gevaar dat je precies hetzelfde doet als de homo-bashers: iemand wegzetten om zijn geaardheid, afkomst, seksuele voorkeur, huidskleur of ras. Door het hele stadsdeel heen voeren we regelmatig gesprekken om de acceptatie van de lhbtiq-gemeenschap in West te bevorderen. Die veranderen soms een moeder, tante of neef van standpunt en houding en daarmee verandert de hele familie mee.
Het is een proces van lange adem, maar voorop staat dat iedereen, niemand uitgezonderd, zich veilig en vrij moet voelen in stadsdeel West. Daarom ben ik bezig met het opzetten van een Roze Netwerk West, om in gesprek met bewoners te onderzoeken hoe we inclusiviteit en acceptatie in het stadsdeel kunnen verbeteren, ook door het nog meer zichtbaar maken van de lhbtiq-gemeenschap. Ik wil naar ze luisteren en vooral helpen waar ik kan. Misschien kunnen we wel samen een figuurlijke roze loper door West gaan uitrollen. De belaagde bewoner van het Van Beuningenplein is door mij persoonlijk uitgenodigd om aan te sluiten. Hij moet nog bijkomen van de schok, maar staat daar gelukkig voor open. Hopelijk wordt dit het begin van een mooie samenwerking.
