Het is een van mijn guilty pleasures wanneer ik de zomers doorbreng op mijn volkstuin in Nieuw-West: ’s morgens naakt een ochtendduik nemen in De Nieuwe Meer. Ik ben niet de enige. Er is een vast clubje ochtendzwemmers, sommigen dragen zwembroeken of wetsuits, anderen plonzen standaard in hun blote reet.
Iedereen laat elkaar zijn wie die is op het kleine strandje, dat ook wordt gefrequenteerd door hondenbezitters van allerlei pluimage. Mensen groeten elkaar, zijn beleefd, spelen met de natte viervoeters en maken een praatje. Een bijzondere plek, dit rafelrandje, dat tevens een sociale ontmoetingsplek is. Weg van de hectiek van Amsterdam, en tegelijk zo Amsterdams als wat: tolerant, vriendelijk en een tikje recalcitrant.
Afgelopen week was er een vrouw in badpak die ik nog niet eerder had gezien. Ik groette haar terwijl ik naakt het water inliep. Ze sprak me aan op samenzweerderige toon. ‘Als vrouwen naakt mogen recreëren, dan mogen mannen dat ook. Je geeft een verkeerd signaal,’ zei ze. Vragend keek ik haar aan. Natuurlijk mogen mannen dat ook, zei ik.
De vrouw in badpak schudde haar hoofd. ‘Voor je het weet zijn ze hier aan het cruisen en dat willen we niet.’ Ik legde haar uit dat op ‘mijn’ strandje niet wordt gecruiset, het cruisegebied is immers maar dertig meter verderop en dat wordt nogal intensief gebruikt. En overigens, als daar alles mag wat God verboden heeft, waarom zouden naaktzwemmers dan niet even in Adamskostuum kunnen plonzen om zich daarna op de kant weer te kuisen?
Eén van de gaymannen op leeftijd met hond en gekleed in een piepklein blauw zwembroekje hoorde de conversatie aan. Waarom moeten we elkaar toch allemaal regels opleggen? Leven en laten leven, zei hij, terwijl hij triomfantelijk zijn zwembroek uitdeed en in het riet wierp. In zijn blootje bleef hij naast de vrouw in badpak staan, zijn geslacht net boven het water uitstekend.
De vrouw in badpak droop af. Even later vertrok ze. Ze groette alleraardigst en wenste ons allemaal een fijne dag. Ze had het vast niet zo bedoeld en ik was blij met haar voortschrijdende inzicht. Mijn vrees dat ze handhaving zou gaan bellen bleek ongegrond.
Er zijn conservatieve handhavers die de naaktzwemmers regelmatig dreigen met een boete. Ik geloof niet dat dit de prioriteit is van het stadsbestuur, is dan mijn reactie. Inmiddels vinden ze het goed, of moeten ze het goedvinden, dat de naaktzwemmers zich op het droge meteen weer aankleden, althans, van onderen, want de meeste vrouwen zijn er topless.
Soms moet je vechten voor je vrijheden, zeker in een alsmaar verder verpreutsende samenleving. En als anderen daar aanstoot aan nemen, moeten ze maar even de andere kant opkijken. Hulde aan de vrouw in Berlijn die topless het zwembad indook en haar recht om net als mannen zonder bovenstuk te mogen zwemmen juridisch afdwong. Nu mag je in Berlijn in de zwembaden heerlijk met ontblote borsten baantjes trekken. Wanneer volgt Amsterdam? Het wordt tijd dat deze stad weer wat treden stijgt op de tolerantieladder.
