Bij Plato aan het Confuciusplein doen ze niet moeilijk over een gratis drankje of twee. De hoeveelheid knoflooksaus die je er krijgt, is genoeg voor een heel weeshuis.
Mocht je om de een of andere reden vergeten zijn dat je in een Grieks restaurant bent, dan wrijft het interieur je dat wel in. Op de tafels liggen placemats met de Griekse landkaart, onder de plastic druiven van de pergola staan wijnkruiken bij borstbeelden van nationale helden. De eigenaar van Plato spaart kosten noch moeite om klanten onder te dompelen in de Griekse cultuur. Elke eerste zaterdag van de maand nodigt hij een dansgroep uit en is er livemuziek. Maar dat is nog niet alles: iedere derde zaterdag van de maand treedt er een Griekse zanger(es) of muzikant op.
Stamgasten
Dat zijn inspanningen worden gewaardeerd, blijkt uit het feit dat zijn zaak al 25 jaar aan het Confuciusplein in Nieuw-West zit. Ook nu, op een vrijdag in coronatijd, heeft hij aan klandizie geen gebrek. Of dit vooral mensen uit de buurt zijn, vraag ik aan een medewerker. Dat blijkt niet zo te zijn. “Er zijn hier altijd veel oud-bewoners die vanuit hun nieuwe woonplaats bij ons terug blijven komen. We hebben veel stamgasten.” Hij kijkt even rond, begroet bekenden en biedt ons dan een shotje ouzo van het huis aan. Ik kon toen nog niet vermoeden dat wij na afloop van het diner nóg een gratis drankje zouden krijgen: sinaasappellikeur.
Happen zonder franje
Nadat we hebben besteld, zet een medewerkster met gelakte nagels van hier tot Athene een juskom met knoflooksaus neer. De saus gutst er bijna overheen. Waarom zo veel? We zijn maar met z’n tweeën. Waar gaan we dát op smeren? Op brood, op elkaar? Kort daarna heeft mijn tafelgenoot een flinke vegetarische schotel voor zijn neus: een gevulde paprika, een gevuld wijnblad en een bolletje tzatziki (12,75 euro). Bij mijn schotel is vis op schaal- en schelpdier gestapeld: gefrituurde inktvisjes, mosselen, een forel en een grote garnaal (20,75 euro).
Levendig sfeertje
Alsof dat nog niet genoeg is, krijgen we bij beide gerechten rijst, patat én salade. In de Griekse keuken zijn koolhydraten koning en is het niet óf, óf, maar én, én. Na afloop rollen we dan ook bijna het restaurant uit, mét een grote glimlach op ons gezicht. Eerlijke, eenvoudige gerechten, géén doldwaze creaties vol pretentieuze ingrediënten, een levendig sfeertje, inclusief Griekse muziek. De perfecte condities om vannacht te dromen over het mooiste Griekse eiland waar ik ooit ben geweest: Kefalonia.
P.S. Smaakt Grieks naar meer? Check deze lijst.
