Meng de info uit het Stadskookboek Amsterdam met suggesties van ons en je bent helemaal klaar voor een culinaire strooptocht door West.
Avocadofrietjes met truffelsaus, stukken Avo Oreo Cheesecake, met hummus gevulde avocado’s. De hele wereld komt ervoor samen bij The Avocado Show in de Pijp. Dag na dag staat er een rij tot ver buiten. The Avocado Show is hot zoveel is duidelijk. Maar voor hoelang nog? Wat wordt ‘de nieuwe avocado’? Het ei, de kaki, de bleekselderijstengel? Zaken die worden geboren uit een concept leven doorgaans kort. Hoe anders is dat met restaurants die vanuit hartstocht zijn ontstaan! Zaken die drijven op passie, in plaats van commercie, vervelen never nooit.
Diversiteit
In het Stadskookboek Amsterdam van Mara Grimm (culinair journalist) en Liselore Chevalier (fotograaf) worden de blijvertjes van onze stad beschreven. Je vindt er interviews met verschillende chefs en een selectie van Amsterdamse recepten, zoals het Amsterdams ei van Samuel Levie van de bekende slagerij en worstmakerij in onze buurt. Via wervelende en prikkelende foto’s en soepele teksten waait de diversiteit van de stad je tegemoet. Het boek werd op 11 oktober gepresenteerd bij Eetsalon Van Dobben in het Centrum. Maar gelukkig kijken de samenstellers tot ver buiten de grachtengordel, zoals tot in West en Nieuw-West.
Sticky spareribs
Toen ik op pagina 38 De Vrouw met De Baard zag staan, werd ik helemaal blij. De eigenaren, Carl Lemette en Mas van Putten, zijn om te zoenen zo aardig en serveren een prikkelende mix van Aziatische en westerse gerechten. De zaak zit in een zijstraat van de Haarlemmerstraat, maar de wortels ervan liggen in West. Voordat ze hun eigen restaurant openden, werkten ze vanuit de Kitchen Republic, een werkruimte voor food-start-ups aan de Nieuwe Hemweg. Volgens het boek moet je de sticky spareribs zeker proberen. Correct, maar onthoud dat Carl ook kan toveren met buikspek en dat de gado gado wrap een winner is.
Little Italy
Onder het kopje ‘Houthavens en Westerpark’ staan veel van de restaurants waar ik ook geregeld kom, zoals Café Amsterdam, Worst en Viscafé De Gouden Hoek. Ik mis alleen de Italiaanse invloeden in Westerpark. De laatste tijd heeft dit gebied zich namelijk ontwikkeld tot het Little Italy van de stad. Restaurants als het traditionele Bella Storia en het hippe, bruisende Primi hebben daar zeker aan bijgedragen. Restaurant Bak komt wél uitgebreid aan de orde. Als ik het interview met chef Benny Blisto lees, realiseer ik me weer eens dat het best oenig is dat ik er nog steeds niet ben geweest. Ik bedoel: een cassoulet van witte boontjes, kokkels en eendenhart, dat wil toch iedereen?
Toko-kennis
Seoul Food, een andere trofee van West, wordt ook uitgebreid beschreven. Helemaal terecht, wat dat is me toch een ‘leukerdje’. Veel gezelliger dan die ‘TL-Koreanen’ in Buitenveldert. Bovendien is het eten er veel gevarieerder. Natuurlijk zijn er bibimbaps, maar bijvoorbeeld ook rijstpakketjes met zeewier, paling en zoete omelet en dumplings met tofu en kimchi. Allemaal gemaakt volgens de familierecepten van het stel dat de zaak bestiert. Met de toko-kennis van de samenstellers zit het ook wel snor: Toko Makassar, de Indische icoon uit Geuzenveld staat er ook in. Volkomen raak, zeker qua snacks. Maar voor maaltijden klop ik de laatste tijd toch vaker aan bij Mari Rasa in Slotermeer. Hun kookstijl komt meer overeen met die van mijn Indische moeder – de beste chef van de wereld – en het personeel denkt net even wat meer met je mee.
Kleine grote
Behalve Makassar staan er nog meer klinkende namen uit Nieuw-West in het boek, zoals de Syrische patisserie Alsham Delights en de ultra toffe Fruittuin van West. Een kleine grote die wordt overgeslagen is Bocador aan de Sloterplas. Jammer, want in dit glazen zaakje met Marokkaanse-Spaanse invloeden at ik ooit het sappigste vlees uit de wijde omtrek.
Schapenkop
Invloeden uit onder meer Marokko en Spanje vind je ook terug in het menu van Meneer de Wit heeft honger, waar je wordt geholpen door het grappigste en meest alerte personeel van De Baarsjes. Chef-kok Simo Bouabgha tovert hier met groente en deinst niet terug voor lamsballen of een schapenkop. Qua frituren is hij ook een vakman. Proef zijn inktvisjes maar eens.
Patisserie
Behalve dit toprestaurant staat in het hoofdstuk over De Baarsjes ook mijn favoriete wijnbar: Winehouse Somm. De lieveling van het Mercatorplein iets verderop, Richenel’s Patisserie, wordt ook beschreven. Waar de gemiddelde patissier de suikerkristallen laat rollen, houdt Richenel zich in, zonder in te leveren op smaak. Dat verdient een compliment. Net zoals dit boek, trouwens; het doet recht aan het spannende en steengoede culinaire aanbod in onze prachtstad. Als er voor de volgende druk ook ruimte voor Zuidoost wordt ingebouwd is het nog beter!
