Bij L’Affiche in de Jacob van Lennepstraat lijkt het wel alsof de tijd heeft stilgestaan: de houten bar en glazenkast erachter kunnen zó het museum in. Volgens Patricia vliegt het café niet van de een naar de andere trend, maar desondanks – of juist daardoor – voelde ze zich er heel senang. “L’Affiche is een van die klassiekers in de stad die nóóit mag verdwijnen.”
Café L’Affiche in de Jacob van Lennepstraat stikt van de geinige details. Op de toog staat een rekje met hardgekookte eieren. Sla een eitje stuk op de bar, eet ‘m op en, hoppa, je hebt een bodem voor je borrel. Op de muur spot ik een oproep van Judith, de dirigente van het LaLa L’Affichekoor. Ze is op zoek naar bassen. Heren kunnen zich aanmelden. Dames ook, trouwens. Als we koffie bestellen, krijgen we ieder niet één maar twee zelfgebakken mini-cakejes. Hoe leuk is dat? Bij één cakeje juich ik al, maar bij twee ben ik klaar voor de polonaise. De koffie is redelijk geprijsd (2,80 euro). Daar hóórt iets bij, wat mij betreft. Laat dat stuk kruidcake maar komen! De cake (3,50 euro) is als een ontbijtkoek 2.0: zoeter en nog lekkerder. De kers op de cake is het donkere kleverige laagje on top.
Wars van pretenties
Man, man, man, wat voel ik me hier senang. Verse veldbloemen op de tafeltjes, een behang van posters, ‘kruiswoordpuzzelende’ stamgasten, plus lieve, stralende medewerkers die rap rondlopen met bestellingen. Nostalgische muziek uit de jaren twintig – of zo – op de achtergrond. De laatste kranten op de bar, een stapel bordspelletjes in een kast. Het lijkt wel alsof de tijd er heeft stilgestaan: de houten bar en glazenkast erachter kunnen zó het museum in. Broodjes ossenworst, tosti’s, noten, olijven en manchego. Altijd-goed-happen, wars van pretenties. Door de ongedwongen setting verwacht je dat er elk moment een dikke poes langs je been kan gaan schuren. L’Affiche is een van die klassiekers in de stad die nóóit mag verdwijnen.
Voormalig krakerscafé
Het café in Oud-West bestaat al sinds mensenheugenis. “Wanneer het precies is opgericht, weet ik niet”, zegt een medewerkster. “Volgens mij zat het er al in de jaren zeventig. Toen was de zaak wat ruiger, het was toen een krakerscafé. In de huidige gedaante bestaat de zaak zo’n twintig jaar.” De authenticiteit druipt van dit café af. L’Affiche vliegt niet hijgend van de een naar de andere trend, maar houdt vast aan de eenvoud die in zijn dna zit. Vergeleken met veel andere zaken in Oud-West is L’Affiche misschien niet hip, maar reken maar dat de zaak hartstikke cool is. Niet alleen ouderen, maar ook jongeren kunnen die eigenheid waarderen. Dat zie je al aan die mix van mensen die er al bij één zonnestraal op het prachtige terras zit. L’Affiche laat zien dat het loont om te allen tijde dichtbij jezelf te blijven.
