Een omgeving met ongelooflijk veel potentie, dat is wat ik dacht tijdens een wandeling door het Entreegebied Gulden Winckel. Het was mijn eerste kennismaking met de buurt en ik was in het gezelschap van stedenbouwkundige collega’s die vanaf het begin betrokken waren bij het nadenken over het verfraaien, vergroenen en verdichten van het gebied. Het viel me op hoe rustig het er was, en hoe groen, en hoeveel monumenten er zijn, zoals het iconische oude Elseviergebouw, de markante Hendrick de Keyserschool en de voormalige drukkerij Lindenbaum. Maar ook zag ik de mogelijkheden van een parkachtige omgeving rond de scholendriehoek. Ik visualiseerde de binnentuin bij de nieuwbouw, die helemaal doorloopt onder de nieuwe appartementen door naar het Elseviergebouw. In die wat sinistere hoek kan de wijk wel wat levendigheid gebruiken, merkte ik op. Even verderop zag ik een poster voor het raam: geen Beton en Lommer, de keerzijde van de ambities, het verzet van een deel van de buurtbewoners. De bouw van extra woningen in de stad is broodnodig, maar van meet af aan stond het bij het project Entreegebied Gulden Winckel vast dat het hier ook moest gaan om het verbeteren en vergroenen van de openbare ruimte: om de auto op straat terug te dringen, ruimte te maken voor voetgangers en fietsers en op die manier de kwaliteit van leven in de buurt te laten toenemen. Beslist geen ‘Beton en Lommer’ dus, hoewel ik me de zorgen over de toekomstige veranderingen kan indenken. Verandering is spannend. Niemand is tegen meer betaalbare woningen, maar hoe zit het met de drukte als er straks bijna twee keer zoveel huizen zijn? De stadsdeelcommissie van West deelde die zorgen, maar stemde er niettemin mee in dat we na een collegebesluit met het project naar de volgende fase gaan, een ontwikkelingsfase waarin we uiteraard de bewoners weer nauw gaan betrekken. De participatie tot nu toe evalueren we, zoals aan de bewoners is beloofd en we bekijken hoe we van die ervaringen kunnen leren. Ik denk dat we op een verantwoorde manier kunnen zorgen voor meer betaalbare huurwoningen in het gebied, en dat de oorspronkelijke bewoners uiteindelijk trots kunnen zijn op hun buurt. Daarom hoop ik dat we vanaf nu met elkaar meer in kansen dan in bezwaren kunnen gaan denken. Vooruitlopend op dit alles beginnen we in november al met het verbeteren van de Willem Leevendstraat, die meer autoluw moet worden en waar we grote bloembakken gaan plaatsen die de bewoners zelf mogen gaan beheren. Laat dit het begin zijn van een mooie samenwerking tussen het stadsdeel en de bewoners van het Entreegebied.
