Bij Druis in het Bilderdijkpark zijn ze niet van de liflafjes en getrut, maar gaan ze voor stevige Franse gerechten. Je krijgt er ‘een taartje knettervol sappige groenten’ en ‘een pistachecake om over naar huis te schrijven’.
Op de dag dat de horeca zijn deuren weer openzet, zitten wij bij Druis in het Bilderdijkpark. Vanaf het terras waar tot voor kort het Mexicaanse restaurant Flora zat, zien we parkieten van de ene naar de andere boom hoppen en hondjes luieren in het gras. Kletsende stellen op houten bankjes, groepjes vrienden in het gras, compleet met hapjes en wijn. Geen toerist te bespeuren, auto’s lijken niet te bestaan. De natuur regeert en dat terwijl we het toch echt midden in de stad zijn. Alsof we in een schilderij van een Franse schilder zijn beland. Een pittoreske setting, dromerig, gemoedelijk en levendig tegelijk.
Sprankelende medewerkster
Kort na de opening in februari moest Druis alweer zijn deuren sluiten. Om de lockdown te overbruggen, lanceerden Daniël Deelstra en zijn compagnons een afhaalmenu. Dat ze na al die maanden eindelijk weer gasten mogen ontvangen, stemt het personeel overduidelijk gelukkig. Als ik vraag tot hoe laat we de tafel hebben, krijgen we van een sprankelende medewerkster te horen dat we van ‘de baas’ voor altijd mogen blijven. Kijk, dáár houden we van. Enthousiasme! Gastvrijheid! Wat mij betreft gaan we all the way. Hiér met die kaart.
Bourgondisch boerse keuken
Het menu is een optelsom van gerechten uit de ‘bourgondisch boerse keuken’. Dat deze zaak voor het stoerdere werk gaat, blijkt al uit de naam; het oud-Hollandse woord ‘druis’ staat voor ‘fors’ en ‘stevig’. Zo vind je op de avondkaart een voorafje van buikspek, venkel, waldorfsalade, appelstroop en whisky en kun je er een runderbavette met chimichurri-marinade, bospeentjes en hollandaisesaus soldaat maken.
Quiche van ratatouille
Vergeleken bij die gerechten is onze keuze vederlicht, bijna elegant – al zeg ik het zelf. Hij een tartaartje van makreel vooraf, ik een gember-wortelsoep (7,50 euro). Als hoofdgerecht allebei een vegetarische quiche (14,50 euro). Voor toe de pistachecake met lemon curd (6,50 euro). Bij het eerste glas wijn krijgen we brood met de fruitigste olijfolie ooit. Terwijl ik mijn goed scherpe soep eet, heeft mijn tafelgenoot zijn tartaar al naar binnen gejast. Dóór naar de quiche van ratatouille. Een behoorlijk vullend taartje knettervol sappige groenten.
Pistachecake met lemon curd
In mijn gulzigheid heb ik ook nog een sperziebonensalade laten aanrukken, plus een portie gefrituurde aardappel met remouladesaus. Iets te veel, eigenlijk. Hoewel knapperige goudbruine aardappels zeker geen straf zijn. Datzelfde geldt voor de cake van pistaches, de lekkerste nootjes van de wereld. De cake is zo vochtig als een cake hoort te zijn. Tel daarbij de romige fris-zure curd bij op en je hebt een dessert om over naar huis te schrijven. Honderd procent relaxen hier. Totáál geen zin om naar huis te gaan. We mochten toch voor altijd blijven?
https://www.druis-amsterdam.com
