Eén stap buiten Westerpark vind je een bakkerij als geen ander. Toeristen, politieagenten en kantoorklerken staan hier samen voor de vitrine boordevol Franse en Marokkaanse hits. Patricia neemt je er mee naartoe.
‘Zuinigheid’ is een onbekend woord bij Mediterrane, Haarlemmerdijk 184. In de vitrine, erbovenop of in het schap: alles van deze bakker is gróót. Van de croissants en pains au chocolat tot de mille-feuilles (tompoucen) en de punten tarte Normande (appeltaart). En dan heb ik het nog niet eens over de Marokkaanse specialiteiten gehad, waaronder de bastilla (pasteitje) met gehakt. Het maakt niet wanneer ik kom, de medewerkers zijn altijd met het goede been uit bed gestapt, en lachen gul om elke grap die ik maak.
Foto’s van klanten
De bakkerij met enkele tafels is niet weg te denken uit de straat. Hoe lang ze er al zitten? “Heel lang”, zegt een medewerker. “Zo’n 30 tot 35 jaar.” In al die decennia hebben ze een royale en loyale klantenkring weten op te bouwen, een deel daarvan hangt met foto en al aan de muur. Niet alleen locals hebben de zaak in het vizier, ook toeristen koersen aan op Mediterrane, een bakkerij met een wat wonderlijk gespelde naam – Méditerranée lijkt logischer.
Lekkerbek
Deze ochtend zijn twee politieagenten me voor en bestellen ze chocolade- en rozijnenbroodjes voor tijdens hun dienst. Nadat ik heb besteld, komt een man binnen die er werk van maakt om de roombotercake met de mooiste korst te selecteren en te kopen. “Je moet weten dat ik een lekkerbek ben. Voor minder dan het beste doe ik het niet.”
Groentequiche
Goede instelling! Zonde van de calorieën om zomaar wat te bestellen. Als je snoept, doe het dan goed. Uit ervaring weet ik dat die cake (4,95 euro) het ook als cadeau picobello doet. De muffins die ze hier verkopen, sla ik trouwens geregeld in voor de kinderen van het taalschooltje waar ik werk. Reken maar dat ze me dan de liefste en geweldigste vinden! Met enkel een volkoren croissant (1,50 euro) houd ik me vandaag behoorlijk in. Stiekem gluur ik naar een van mijn favorieten: de groentequiche, die zo machtig is dat die wel familie van de Spaanse aardappeltortilla moet zijn.
Eén prijs voor koffie
Wat een ontspannen begin van de dag. Croissantje ‘scheuren’, koffie erbij. Of je nou een zwarte koffie of een cappuccino met havermelk neemt, de prijs is hetzelfde (2,95 euro). “Eigenlijk zou die cappuccino duurder moeten zijn. Maar ja, laat maar. Is goed zo”, zegt de verkoper. Je zou er bijna een extra kopje van nemen.
Gooise ‘r’
Ook omdat er steeds wat te beleven is. Ik luister een gesprek af tussen een buurtbewoner en een ex-marinier, terwijl ik de krant kies die bij mijn stemming past: de Volkskrant of het AD. Een paar Amerikanen die duidelijk de nacht hebben overgeslagen, bestellen krachtvoer met véél koffie, en zijn weer weg voordat ik met mijn ogen hebben geknipperd. Een man met aktentas komt na hen binnen. Haar in een scheiding, een Gooise ‘r’, waarmee hij een worstenbroodje bestelt. Dát zag ik niet aankomen. Ik had hem ingeschat op amandelcroissant.
Feelgood-plek
Vooroordelen, ik moet daar toch echt mee kappen. Daar wordt het leven alleen maar leuker van. Dat zie je bij Mediterrane. De openheid waarmee de medewerkers elke klant benaderen is een van de troeven van deze zaak. Het maakt niet uit hoe je eruitziet of waar je vandaan komt, iedereen wordt hier met dezelfde egards behandeld. Van feelgood-plekken als Mediterrane kun je er nooit genoeg hebben.
