Of ze voor de krant wilde meedoen aan een cursus schoonspringen bij De Dolfijn. Verslaggever Jantina Kamminga zei iets te snel ja. Dus vond ze zichzelf terug in in de springkuil van het Sloterparkbad, maar dan wel in haar mooiste badpak. Maar durfde ze uiteindelijk van de hoge duikplank?
Zenuwachtig loop ik naar de rand. Daar sta ik dan. Op de duikplank van één meter hoog. En dit vind ik al eng. Eigenlijk ben ik een held op sokken – vandaag op blote voeten. Toen de redactie van De Westkrant me vroeg of schoonspringen wat voor me was, dacht ik niet eens na en zei gewoon ja. Misschien iets te snel, maar het leek me wel een bijzondere uitdaging.
Vandaag doe ik mee aan een cursus schoonspringen in het Sloterparkbad. Een uitdaging, want ik ben bang voor hoogtes. Al mijn hele leven mijd ik duikplanken. Maar vandaag heb ik mijn mooiste badpak aangetrokken en ga ik het gewoon doen.
De workshop start rustig met een warming up aan de kant. Trainer Sebas legt ons duidelijk uit hoe we gaan springen en hoe de sprongen er uit zullen zien. We gaan hurken en duiken. Na geoefend te hebben op het droge, mogen we het water in. We staan langs de kant en springen één voor één het water in. We leren dat we starten met de armen wijd en tijdens de sprong deze naar binnen zwaaien langs ons lichaam – dat ziet er natuurlijk bijzonder mooi uit.
Duiken en springen
We zijn met acht deelnemers waarvan de helft al eens eerder les heeft gehad en sommigen doen de workshop zelfs al voor de tweede keer. Zij mogen van een hogere duikplank starten terwijl ik nog even van nul meter oefen. Na een paar keer springen mag ik voor het eerst van de duikplank: die van één meter hoog.
Bijzonder aan deze groep is dat ik de enige vrouwelijke deelnemer ben. Waar ik eerst een paar minuten sta te treuzelen voor ik van de plank spring, hebben de mannen geen problemen met het springen van de hoogste toren.
Als we een gewone sprong hebben geoefend, mogen we duiken. Duiken tijdens de les betekent handen vooruit en je naar voren laten vallen, niet afzetten, dat mag niet. Mezelf laten vallen vind ik toch wel een heel klein beetje eng, ik durf niet. Bovendien blijkt dat strapless badpak toch niet zo heel handig bij duiken.
Angsten
De held in mij heeft plaats gemaakt voor een angsthaas en ik durf niet van de plank te duiken. Ik moet de bangste leerling ooit zijn. Vanaf de hogere duikplanken naast me trainen de junioren, salto na salto, schroef na schroef, gooien ze zichzelf door de lucht, het water in. Tegenover me, vanaf de tien meter hoge toren, duiken de andere deelnemers van mijn groep naar beneden. Rillingen lopen over mijn rug terwijl ik ernaar kijk.
Er is hoop. Eén van de andere deelnemers durfde tijdens zijn eerste les ook nog niet te duiken en springt nu zonder aarzeling van vijf meter. En bij de laatste les van de workshop springt bijna iedereen van de hoogste toren. Sommigen maken zelfs een salto van de drie meter plank!
Tegen het einde van de les vraagt Sebas of ik een gewone sprong van de toren van drie meter durf te doen. Veel te enthousiast zeg ik ja. Als ik boven ben en naar beneden kijk, weet ik niet hoe snel ik weer naar beneden moet. Misschien de volgende keer. Schoonspringen is leuk. Maar wel als het stapje voor stapje is. Voor vandaag heb ik genoeg grenzen verlegd.
Wil je na het lezen van dit verhaal ook je grenzen verleggen en heb je interesse in schoonspringen? De vierde aanmelder krijgt een gratis workshop aangeboden van zwemvereniging De Dolfijn. Elke vier weken start een nieuwe cursus in het Sloterparkbad. Aanmelden kan via dedolfijnschoonspringen@gmail.com onder vermelding van workshop De Westkrant. Vrijdag 30 oktober start een nieuwe groep schoonspringers met de workshop.
Jantina Kamminga
